India

Het is alweer een tijdje geleden dat ik een blog heb geplaatst en daarom plaats ik vandaag even een korte update.

Ik heb drie weken niet zoveel uitgespookt. In Mumbai ontmoette ik vrienden uit Nederland en hebben we daar twee dagen samen doorgebracht. Daarna reisde ik met de trein van Mumbai in 26 uur naar de andere kant van het land, naar Chennai. Na die lange treinreis had ik in Chennai geen zin meer om een 3 uur durende busreis te maken en daarom nam ik een taxi naar het toeristische Mahabalipuram.

Ik sliep uit, werkte aan mijn website en slenterde wat door het dorpje aan zee. Na 4 nachten in Mahabalipuram ging ik met die vrienden terug naar Chennai. Chennai was niet mijn eigen keuze en ik had geen idee wat er te doen was. De eerste paar dagen had ik niet veel energie, doordat mijn maag raar deed en het eten me niet meer smaakte. Gelukkig voelde ik me na een paar dagen beter.

In het hostel waar ik verbleef heb ik allemaal nieuwe mensen leren kennen en toen zij hoorden dat ik kon tatoeëren, kreeg ik het ineens heel druk met kleine tattoo opdrachtjes, waardoor ik weer even kon oefenen. De mensen zeiden dat ik mezelf geen beginnend tattoo artiest meer mag noemen, omdat ze vonden dat mijn stijl heel verfijnd is. Ze zeiden ook dat ik het niet meer gratis moest doen, maar dat ik om donaties kan gaan vragen. En ook al heb ik geen donaties gevraagd, ik kreeg toch wat geld toegestopt.

Ik bleef in Chennai in de veronderstelling dat ik nog een toer zou gaan maken samen met mijn vrienden, maar door omstandigheden heb ik toch besloten om niet mee te gaan. Ik ben vervolgens met het openbaar vervoer naar Auroville gereisd.

Auroville, ik hoorde er in Taiwan voor het eerst over, is een dorp dat is opgericht in de jaren 70 door een Franse mevrouw en een Indiase man. Hun doel was een plek te creëren op aarde, waar alle mensen gelijkwaardig zijn en waar titels en geld geen rol spelen. Ik wist niet zo goed wat ik me daarbij voor moest stellen, want als je naar luchtfoto´s kijkt van Auroville lijkt het net alsof er een UFO geland is. Die gouden UFO noemen ze Matrimandir en het is een meditatieruimte. Het plan was om rondom de Matrimandir een stad te bouwen, maar verder dan de meditatieruimte zijn ze niet gekomen met het oorspronkelijke plan, behalve dan dat er een bos omheen geplant is.

Aan de randen van Auroville zijn wel huizen en gebouwen gebouwd, waar bewoners en toeristen nu workshops en cursussen kunnen volgen.

Na vier nachten in Auroville, waarbij ik eigenlijk niet alles heb kunnen zien wat ik nog wilde zien, ben ik verder gereisd naar mijn nieuwe vrijwilligersadres. Ik werd verwelkomd door een grote groep verstandelijk gehandicapten in het Sristi dorp. Het dorp bestaat uit een school en een boerderij. De volwassenen helpen mee op de boerderij met klusjes die ze leuk vinden om te doen en ze proberen om zelfvoorzienend te worden.

Op 45 minuten lopen vanaf de boerderij, deel ik een huis met zes andere vrijwilligers en een hondje Rikey. Er gaat twee keer per dag een bus naar de boerderij. Sommige vrijwilligers regelen een lift en als dat niet lukt moeten we lopen.

……….En dan die website waar ik het in mijn vorige blog ook al over had. Die website is nog in aanbouw. Ik had er deze maand niet zoveel tijd voor vrijgemaakt, maar ik hoop ik het volgende maand kan afmaken, zoals ik het wil hebben.