Het drama van de drama club

Het tweede semester is half februari begonnen. James is vertrokken naar Suzhou en ik heb er twee nieuwe collega’s bij gekregen. Steve en Sarah, beiden uit Florida, vergezellen me nu samen met KK (Chinese collega) in het kantoor.

Steve is wiskundeleraar en was in december al met een paar klassen begonnen. Woest was hij toen ze hem vertelden dat hij wiskunde moest gaan geven aan de lagere school leerlingen. Hij had gesolliciteerd naar een functie voor middelbare school leerlingen. Hij werd nog woester toen ze hem vertelden dat hij misschien in het tweede semester Engels moet gaan geven. Dat overkomt de meeste buitenlandse leraren in China. Je solliciteert ergens op en krijgt later te horen dat je iets anders gaat doen. En zijn contactpersoon die dan ook nog doodleuk zegt, ‘je overleeft het wel.’

Het gekke vind ik dan wel dat onze school zo lang op zoek ik geweest naar een wiskundeleraar en dan hebben ze er eindelijk één gevonden en dan mag hij straks in het tweede semester Engels gaan geven. Want de school zat niet alleen te wachten op Jasmine (de wiskundeleraar die niet kwam opdagen). Ze dachten bij James al een wiskundeleraar aan de haak te hebben geslagen, maar door een slechte kennis van het Engels, hadden ze mis gegokt, want op zijn CV stond MAT degree, maar een MAT degree is een ‘Master in arts of Teaching’ en is dus geen Math degree.

Sarah kwam er het tweede semester bij. Ze had het eerste semester voor een trainingscentrum gewerkt, waarvan haar organisatie wist dat het trainingcentrum illegaal was of met andere woorden geen buitenlanders in dienst mocht hebben. Sarah moest zich dan soms ook, samen met haar buitenlandse collega’s, verstoppen in de Starbucks, als de politie langskwam. Ze kreeg van haar organisatie ook te horen dat ze het land uitgezet kon worden, als de politie haar zou vinden in het trainingcentrum. Waarop zij heeft aangegeven liever ergens anders te gaan werken.

Het lijkt er nu op, na 6 weken, dat Steve er toch wel een beetje lol in begint te krijgen. Hij heeft als beloningssysteem Steve-dollars ontworpen. Brave leerlingen krijgen een Steve-dollar. Met de Steve-dollars kunnen de kinderen cadeautjes kopen bij hem. Mijn sticker-en-stempel-beloningssysteem is volledig geflopt, al gebruik ik het nog wel steeds. Nu nog even afwachten hoe zijn beloningssysteem gaat werken.

De eerste dag op school kregen we een iets te officiële speech van miss H. Miss H. die een beetje verstrooid is en altijd met haar gedachten mijlenver weg lijkt te zijn, had speciaal een dankwoordje voorbereid voor mij, omdat ik, volgens haar, al 3 jaar op deze school werk. Helaas moest ik haar corrigeren en haar vertellen dat ik er nog maar anderhalf jaar ben. We kregen ook te horen dat we moesten meehelpen met de drama club en dat we elke lunchpauze een English corner moeten houden met de 5 en 6 graders. Daar had ik dus echt geen zin in.

De drama club is inmiddels, hoe zal ik het zeggen, op volle toeren. Over de English corner heeft niemand, na die eerste dag, nog een woord gerept en dus houden Steve, Sarah en ik wijselijk onze mond.

De drama club dus. Twee groepen zullen een toneelstukje moeten leren en dat moeten opvoeren voor een camera en de video wordt vervolgens ingestuurd voor een competitie waar alle scholen in Shenzhen aan mee doen. De competitie is voor de groepen 4 en 5. Elke week op maandagmiddag om 16:00 zullen de kinderen gaan oefenen met het toneelstukje. Als ik het in ieder geval goed heb begrepen, want de communicatie gaat niet echt van een leien dakje. Ik geef toe dat ik ook niet goed ben in communiceren, maar hier gaat het zo anders. Soms denk ik, had ik soms een vraag moeten stellen, om dit te weten te komen? Maar welke vraag moet je stellen, als je denkt dat je alles begrijpt?

Zo was er aan het begin van het semester nog geen script. KK vroeg of Sarah en ik de dialogen voor het verhaal ‘de rattenvanger van Hamelen’ wilde schrijven. Het toneelstukje moet in 8 minuten worden opgevoerd.
Sarah en ik hadden het script verder afgemaakt en we waren heel trots. We hadden dezelfde ideeën over het verhaal. Het moest zo creatief mogelijk, zodat we tijdens de competitie eruit zullen springen en we misschien wel zullen winnen. We hadden wat rijm toegevoegd, dat ik uit een oude Disney film en uit een gedicht over de rattenvanger heb gehaald. Op dit moment had ik het nog wel naar mijn zin als scriptschrijver en lerares Drama. Ik wilde me er voor 100% voor inzetten.

Miss H. vroeg aan mij of ik een lesplan wilde schrijven. Ik vroeg aan haar wanneer de uitvoering was, ze vertelde me dat we 15 weken de tijd zouden hebben, met die planning kwam ik in de eerste week van juni uit.

Ik kreeg vervolgens een script toegestuurd van Miss. H. Dat was zo’n passief verhaal en week zo af van het andere script, dat ik voorzichtig heb gevraagd of ik het mocht aanpassen. Dat mocht. Vol enthousiasme begon ik aan een nieuw verhaal over het Chinese monster Nian en met behulp van Sarah hadden we op zondagavond een nieuw script. Ik stuurde het naar Miss. H en kreeg 5 duimpjes omhoog terug, in de veronderstelling dat ze het niet eens had gelezen. Ik vond het een leuk en actief verhaal, leuk voor de kinderen om in een andere rol te kruipen.

Op maandag deelde ik de scripts uit aan de kinderen en we gingen de rollen verdelen. In deze toneelstukjes heb je altijd een ‘verteller’, een kind die het verhaal vertelt aan het publiek. Maar in mijn groep wilde niemand de verteller zijn. Teveel tekst, zeiden ze. Eén jongetje wilde niet de verteller zijn en niet de buurman, hij wilde een persoon zijn en vroeg of ik een extra rol voor hem kon bedenken. Ik zei, nee dat kan niet, dit is het definitieve script. Ik zei tegen hem, ‘je hoeft nu geen beslissing te nemen. Slaap er maar een nachtje over en dan vertel je me morgen wat je wilt zijn.’ De volgende dag sprong hij met een grote glimlach uit de lift en vertelde me dat hij de verteller wilde zijn. Ik was zo blij, dat had ik maar mooi even opgelost.

Toen moest ik nog op zoek naar een leerling die de dag ervoor niet was komen opdagen. Ik had gevraagd aan Miss.H. of ze de leerling naar mijn kantoor wilde sturen, maar in de ochtend kwam niemand opdagen en dus ging ik zelf opzoek. Er kwamen twee meisjes verlegen naar me toe en ik zag miss H. om het hoekje van de deur naar me gluren. Ik vroeg de meisjes om met me mee te lopen en miss H. zei dat ik wel erg toegewijd was. (Ja, zo ben ik, als ik iets moet doen, zet ik me er voor 100% voor in).

Maar wat had ik het bij het verkeerde eind, zeg.

Een Chinese voorbereiding voor een toneelstukje gaat heel anders dan in Europa en Amerika. Het script van KK werd aangepast, het was te lang, hele stukken dialoog werden verwijderd en alle moeilijke woorden werden eruit gehaald. De verhaallijn is weg en de rijm is eruit gehaald. Ook werd de grammatica verkeerd aangepast. Telkens kreeg Sarah het terug en zij paste de grammatica weer aan naar de verleden tijd. En telkens werd het weer terug gezet naar de tegenwoordige tijd. Er werden nieuwe leerlingen toegevoegd aan de groep 4 leerlingen en dat waren kinderen uit groep 3 en dus moesten er ook nieuwe rollen worden bedacht of de dialogen werden opnieuw verdeeld.

Kinderen kwamen niet opdagen op maandagmiddag om 16:00 uur. De lerares had gezegd dat het goede studenten zijn en dat ze naar kalligrafie les moesten gaan in plaats van de drama club.

De uitvoering zal niet meer begin juni zijn, maar zal nu ineens begin mei plaatsvinden. Steve die lacht ons van de zijlijn vriendelijk uit. Hij wilde niets met de drama club te maken hebben en zegt dat Sarah en ik het veel te serieus nemen. Hoe serieus moet je zoiets wel of niet nemen dan?

Op mijn bureau ligt een week later ineens een nieuw script met allemaal nieuwe rollen en een compleet nieuw verhaal. Het eerste dat ik las ging over een eend die ‘kwak kwak’ zegt tegen een varken die ‘oink oink’ terug antwoordt. Ik denk wat de f#ck is dit? Waarna het script in mijn lade verdwijnt, de rest heb ik niet gelezen. Ik vond dat dit script het niveau van groep 1 leerlingen had, niet van groep 5 leerlingen. Wat was er met ‘mijn’ script gebeurd. Ik had toch 5 duimpjes gekregen?

Miss H. verscheen aan mijn bureau, met de vraag of ik ook een script had gezien. Ik vroeg aan haar waarom het script was aangepast. Ze vertelde me over een Supervisor van het Fuyong Educatiebureau, die mijn script niet geschikt vond voor kinderen en die graag een toneelstuk wilde hebben over de kleur ‘rood’. Ik had nooit eerder van een Supervisor van een Educatiebureau gehoord en kreeg nu te horen dat het script eerst door drie Educatiebureaus moet worden goedgekeurd. Fuyong, Bao’An en Shenzhen Educatiebureau. En oja, het toneelstukje mag niet langer dan 6 minuten zijn.

Ik zei, ‘zo kan ik toch niet werken.’ Dus we hebben nog geen goedkeuring en elke week wordt het script aangepast en worden er nieuwe rollen bedacht en begin mei is de uitvoering. Uit het uitdrukkingloze gezicht van miss H. kwam de conclusie dat er een verschil is tussen de westerse en de oosterse cultuur.

Ik vroeg aan miss H. ‘wat wil je nu eigenlijk van mij?’ Ze zei, ik wil dat je het script perfect maakt. Ik heb aangegeven dat ik dat niet kan, als dit idee van de Supervisor komt, dan is het toch al perfect, hij moet immers goedkeuring geven.

KK was helemaal niet bezorgd, haar toneelstuk zou 8 minuten zijn en zij had zogenaamd geen goedkeuring nodig van drie bureaus, want zij zou zelf wel even met de Supervisor gaan praten. KK wilde me ineens hebben voor haar clubje en ik dacht waar komt dat nou weer vandaan. Ook al kan ik niet goed met Miss H. opschieten, ik vind het een beetje vreemd om ineens over te lopen en bovendien is haar manier van werken niet veel anders.

Ik durf die kinderen nu niet te vertellen dat ze een andere rol krijgen, dat mag miss. H zelf doen. Ik heb al drie weken voorbij laten gaan, zonder dat ik de kinderen heb gezien, want het script is niet klaar. Mijn inzet is gedaald van 100% naar 5% en ik heb geen idee wat mijn taak is.

Vandaag kwamen er een paar leerlingen naar Sarah toe, ze gaven aan dat ze naar kalligrafie les moesten om 16:00 en dat ze om 17:00 zouden komen oefenen voor de drama club. Sarah zei dat ze niet kon om 17:00, omdat ze al andere afspraken had gemaakt.