Vlotten bouwen

Het einde van de dag nadert. Twee rode libellen vliegen elkaar achterna over de groene oase van waterplanten. De vogels fluiten en de krekels knisperen in de bomen. Voor de rest hoor je hier niets. Ik kijk uit over de vijver vanaf mijn zelfgemaakte vlot die aan de kant stilligt. Het liefst zou ik in het midden van de vijver dobberen, maar de vele waterplanten zorgen ervoor dat ik geen meter vooruit kom.

Het is de bedoeling dat alle waterplanten uit de vijver worden gehaald, vandaar mijn idee om een vlot te bouwen. Volgens Nono gingen andere vrijwilligers gewoon de vijver in, het is niet diep en dus kun je erin lopen. Maar nadat Deev had verteld dat je van de micro organismen die rond de plantjes dwarrelen, jeuk kunt krijgen, lijkt mij dat geen goed idee. Tevens zag ik een kleine slang op één van de waterplanten liggen rusten, nog een tweede reden om lekker droog op het vlot te blijven zitten.

Ik ben helemaal in mijn element bij deze mensen, vlotten bouwen en creatief zijn met spullen die ik vind. Het is de bedoeling dat het terrein weer mooi wordt. Dat betekent opgeruimd en gezellige hoekjes maken met plantenbakken en gevonden voorwerpen. Net iets voor mij. Zo vond Kate een lamp met groene glazen bladeren, die ze wilde weggooien, maar waarvan ik een windgong heb gemaakt. Die windgong heb ik naast de schommelstoel gehangen en zo is daar al een mooi plekje ontstaan aan de waterkant. Mijn favoriete plekje om even uit te rusten en naar de eendjes te kijken.

Alle dagen banjer ik rond in natte stinkende kleren. Het is het regenseizoen in Taiwan en dus ben ik of nat van de regen en/of van het zweet. Mijn werkhandschoenen en mijn schoenen zijn ook de gehele dag nat. Of ik mijn kleren nu aan het einde van de dag was of ze ´s nachts laat luchten, het maakt niet uit. De muffe geur uit de kleding gaat niet weg. De ouderwetse wasmachine die hier staat, wast wel, maar spoelt niet na met schoon water.

Ik vind het niet erg om me de gehele dag zo in het zweet te werken, als ik maar een verfrissende douche kan nemen aan het einde van de dag. Het is de bedoeling dat ik 4 of 5 uur per dag werk, maar ik werk liever iets langer, want anders ga ik me maar vervelen. Aan de andere kant vind ik het ook heerlijk om op woensdag en donderdag schone kleren te dragen, een beetje deo onder mijn oksels en er lekker op uit te trekken.

Charly, Kate en Deev zijn weg en ik ben nog de enige overgebleven vrijwilliger. Ik heb een klussenlijst van Deev gekregen (die overigens over twee weken weer terugkomt). Mijn klussenlijst bestaat onder andere uit het geitenhok uitmesten, het dak repareren van het geitenhok, de geitenmest en de waterplanten op de plantenbedden uitspreiden, ter voorbereiding op het planten van de papaja boompjes, de gereedschapskamer inrichten (met gevonden spullen) en (al heb ik dat zelf bedacht) aan de voorkant van het huis opruimen en mooi maken met plantenbakken en misschien zet ik er wel een wc pot neer met een plantje erin.

Over Kate wil ik overigens nog iets vertellen, want dat is wel een heel bijzonder meisje. Ze reisde, voordat ze hier op het bedrijf kwam, al twee weken door Taiwan. Aangekomen aan de oostkust van Taiwan besloot ze om dwars over de bergen te gaan lopen, naar het westen, naar Douliu. Taiwan is 145 kilometer breed en om van de oostkust te gaan lopen naar Douliu, schat ik dat ze ongeveer 100 kilometer zou moeten lopen. Ze sliep in grotten en in het bos, iets wat ze wel vaker blijkt te doen. Ze had geen eten bij zich, omdat ze aan het vasten was, “zoals een echte yogi”, zei ze. Echter verdwaalde ze en durfde ze het water uit de bergstroompjes niet meer te drinken, omdat ze er een kadaver in had zien liggen. Na vier dagen kwam ze, uitgedroogd, weer terug bij de oostkust. Toen ze me dit verhaal vertelde, zei ik “Wow, jij bent wel heel erg avontuurlijk”, maar zelf gaf ze toe dat ze een beetje roekeloos was geweest. Toen ze eergisteren naar Kaohsiung vertrok, had ze geen hostel geboekt, maar zou ze ergens in een park gaan slapen, om de dag erna naar Japan te vliegen. Als Kate later haar eigen boerderij heeft, mag ik daar ook een vlot komen bouwen.