Nieuwe tattoo

Zondagochtend, na een avondje stappen ben ik om 8:00 uur alweer klaarwakker. Ik was om 3:30 thuis gekomen, dus ik wil graag nog even blijven liggen. Ik val niet meer in slaap en ik zie een uur later dat het 9:00 uur is en ik besluit om tot 10:00 in bed te blijven liggen. Totdat om 9:30 mijn telefoon begint te rinkelen in de woonkamer. Ik spring uit bed om de telefoon op te nemen. Dat zijn altijd van die rare gesprekken. Hello, Hello, NiHao. Aan de andere kant van de lijn wordt mij iets in het Chinees medegedeeld, maar ik heb geen idee wie het is en wat hij mij verteld. Ik denk overigens dat hij toch verkeerd verbonden is, dus in het Engels zeg ik terug, “I am sorry, I don’t understand you, I only speak English….. English? Yeah, well you probably dialed the wrong number, bye bye.” De verbinding wordt verbroken.

Ik ga weer in bed liggen, maar 5 minuten later wordt er op mijn deur geklopt. Ik spring weer uit bed en open de deur terwijl ik nog in mijn pyjama sta. Het is een koerier met een grote envelop waar mijn naam op staat. Ik bedenk me ineens dat dit misschien het document (de fapiao) is, die ik heb besteld voor de teruggave van mijn belasting. En wow, mijn adres klopt dus wel, want deze meneer heeft mij wel kunnen vinden. Ik teken voor ontvangst en betaal 12 yuan voor leveringskosten.

Daarna ben ik zo wakker dat ik niet meer terug ga naar bed. Ik ga douchen, ontbijten en daarna ga ik nog een paar boodschapjes doen. Ik moet echter rond 12:30 wel weer thuis zijn om te lunchen, omdat ik om 13:00 weg wil, want ik heb een afspraak met een tattoo artiest, voor een nieuwe tattoo. Ik wilde al langer de tatoeage op mijn enkel en voet coveren en vandaag gaat het dan echt gebeuren.

De reis daar naartoe duurt 1,5 uur en ik ben ruim op tijd voor de afspraak. Ik begin alweer trek te krijgen en bestel in het restaurant beneden een patatje en een drankje van de warme-drankjes-menukaart, maar krijg een glas thee met ijsblokjes, wat overigens prima smaakt. De tattoo shop gaat pas om 15:00 open, ze hebben hier andere werktijden dan in Nederland. De vorige keer stond ik om 14:45 namelijk voor een dichte deur.

Mijn tattoo artiest heeft mijn te coveren tattoo de vorige keer al bekeken. Ze had me wat ideeën doorgestuurd via WeChat en met één van de ontwerpen was ik wel tevreden en daarmee had ik dan ook ingestemd. Echter verteld ze me nu dat ze een ander ontwerp heeft gevonden, die ze me wil laten zien. Ik vind dit ontwerp nog mooier en stem direct toe. Maar ja, ze moet hem dan nog op maat maken; mijn enkel opmeten, printen en overtrekken op transfer papier. Tijdens het wachten blader ik wat boeken met voorbeelden door en zie dat, als je hier een Engelse tekst wil laten zetten, dat je dan wel zelf de spelling moet checken (Yestday is history, tomorrow is mistory). Na anderhalf uur wachten, mag ik dan eindelijk komen om het ontwerp van het papier op mijn enkel over te laten zetten.

Met de grootst mogelijke precisie, op de millimeter nauwkeurig, probeert ze het papiertje op mijn enkel te plakken. Ik sta eerst op de grond, daarna met één been op een stoel en daarna moet ik met beide voeten op de stoel gaan staan. Dit alles duurt weer een halfuur. Om 17:00 zit het ontwerp dan eindelijk op mijn enkel en moet de inkt drogen. Inmiddels zijn er ook andere klanten in de shop aangekomen. Eén mevrouw wil een zonnetje op haar rug en een meisje wil een tekst op haar zij. De mevrouw met het zonnetje moet ook wachten tot de inkt opgedroogd is. De tekst voor het meisje wordt overgetrokken op papier van het computerscherm. Het meisje moet gaan liggen en de tattoo werd door een andere tattoo artiest staand gezet. Alsof het lopende band werk is. Voor het zonnetje trekt de tattoo artiest meer tijd uit.

Dan om 18:00 mag ik eindelijk op het bed komen liggen. Dan heb ik dus al 3 uur daar zitten wachten. Ik vind het een beetje een vreemde tijd, om pas om 18:00 te beginnen aan een tattoo. Om de tijd wat te doden ben ik wat aan het appen met vrienden. Ik vraag aan de artiest hoelang het ongeveer gaat duren. Ze zegt 5 á 6 uur (Waaaaat?). Volgens mij vertelde ze me de vorige keer dat ze de sessie wilde opknippen in twee delen van ongeveer 3 uur. Volgens mij zijn sessies in Nederland ook 3 uur, omdat het lichaam het anders niet langer aankan. Ik bereid me voor op een lange avond. (al valt er niets voor te bereiden, want ik lig al). Eerst gaat het prima, ik lig lekker ontspannen op het bed en moet af en toe een kwart slag draaien met het gehele lichaam. Om 20:00 hebben we een kleine pauze. Ik heb geen eten gehad, maar pak wat drankjes uit een koelkast op de gang. Om 21:00 begint het dan toch allemaal wat zeer te doen. Ze tatoeëert rustig verder. Ze spreekt wel Engels, maar we praten niet veel met elkaar. Voor het eerst zeg ik tegen mezelf dat een tattoo laten zetten wel degelijk pijn doet. De voet is toch één van de gevoeligste plekken van het lichaam. Al die andere tattoos deden minder zeer, maar dit doet echt pijn. Om 23:00 heb ik het gehad en ik zeg dat ze mag stoppen. Ik wil overigens ook naar huis, want ik moet op maandag gewoon werken. Ze zet de naald nog een paar keer in de verse wond, om wat plekjes bij te werken en stopt daarna. Ze zegt dat we samen een goed team zijn, omdat ik de hele tijd goed stil blijf zitten en dat ik niet schreeuw van de pijn. (Ik zie ook niet het nut in van schreeuwen van de pijn)

De enkel is nu half af. Al met al gaat er wel meer tijd in zitten dan we in de eerste plaats hebben besproken, maar dat vind ik niet erg, want het wordt super mooi. Ze vertelde dat ze alweer een nieuw idee heeft voor mijn voet. De nieuwe tattoo kan nu 3 weken genezen en dan ga ik eerst naar India. Ik ga een nieuwe afspraak maken voor de één na laatste dag van de vakantie en dus niet op een zondag.

Ik heb een taxi terug naar huis genomen en kwam om 0:00 pas thuis. Het hoort er allemaal bij, bij deze China ervaring.