Enthousiasme, irritatie, acceptatie

Enthousiasme, irritatie, acceptatie dat zijn de drie fases als je in een nieuwe omgeving bent of als je op reis of avontuur gaat (volgens een collega) en ik denk dat ik in de nieuwe fase terecht ben gekomen, namelijk de fase van irritatie.

Wanneer begon het eigenlijk. Ik denk twee maanden terug in maart. Op de woensdagmiddagen hebben we vanuit de organisatie altijd een bijeenkomst. Soms is dat een Chinese les, soms is dat een training of een informatieve bijeenkomst. Met veel enthousiasme werd er in maart een nieuwe bijeenkomst aangekondigd, namelijk die van de open classes. Open classes zijn klassen, waarbij andere mensen komen meekijken en beoordelen. Ik ben zelf bij een paar open classes aanwezig geweest. Waarbij we plaatsnamen in zachte bioscoopachtige stoelen en waarbij vooraf getrainde kinderen op een podium plaatsnemen en netjes op hun stoel zitten, hun mond houden en precies doen wat de leraar van hen vraagt (althans zo komt het bij mij over). Het zijn geen echte klassen, zoals ik ze op school heb. Het is allemaal ingestudeerd. Het is wel leerzaam om open classes te zien, soms kun je er iets interessant of creatiefs uit leren over de methode van lesgeven, maar classroom management leer je er niet uit.

Er werd dus met veel enthousiasme aangekondigd dat iedereen open classes moest gaan geven en dat de bijeenkomst op woensdag daarover zou gaan. Toen kwam er bij mij een angst opzetten, want ik was niet van plan om op een podium een nep les te gaan geven. Ik heb direct via Wechat bij twee mensen van de organisatie aangegeven dat ik dat niet wilde gaan doen. Mij werd gevraagd ‘waarom niet?’. Ik heb eerlijk verteld dat ik bang ben om op een podium te gaan staan. W vertelde me dat ik dit met K moest gaan bespreken. K drukte me vervolgens op het hart dat ik geen open classes hoefde te doen en dat de bijeenkomst over lessen planning zou gaan. Op hetzelfde moment was erin de groepsapp een discussie ontstaan. Mensen vroegen zich af hoe ze dat wilde gaan organiseren om in 18 weken 60 leraren open classes te laten geven. In de groepsapp ging de discussie gewoon door, niemand zei in de groep dat de bijeenkomst over lessen planning zou gaan, terwijl er tegen mij persoonlijk werd gezegd dat het onderwerp van de meeting was veranderd.

Vervolgens werd er in de groepsapp gedreigd en gechanteerd. Als we niet zouden komen, zou er een dag salaris worden ingehouden volgens K, maar als je mij gaat lopen chanteren, dan stap ik op de rem. Ik heb er twee dagen over nagedacht. Uiteindelijk kwam ik tot de conclusie dat het geen dreigement of chantage was. Het is maar gewoon hoe je het bekijkt. Ze gaven me een keuze. Ik kon kiezen tussen mijn normale salaris en een bijeenkomst waar ik niet bij aanwezig wilde zijn of iets minder geld en een vrije woensdagmiddag.

Toen ik die conclusie trok, heb ik bij K aangegeven dat ik toch niet zou komen. Ze mochten van mij een dag salaris inhouden, ik koos voor een vrije middag. K begon te smeken of ik alsjeblieft wilde komen, ik schreef volledig ontspannen terug dat ze een dag salaris mochten inhouden. Vervolgens deed W de woede van de andere leraren nog een keer oplaaien, door een bericht te sturen dat ze 3 dagen salaris zouden inhouden, als we niet zouden komen.

Er ging een maand voorbij en onlangs kwam mijn salarisstrook. Waarvan geen dag salaris in mindering was gebracht. Ik wil graag eerlijk zijn en mailde terug dat de salarisstrook niet klopte en dat er een dag in mindering moest worden gebracht. Misschien was het niet alleen dat ik eerlijk wilde zijn, maar ook wilde testen wat er zou gebeuren. Ik kreeg een nieuwe salarisstrook waarop ze een halve dag in mindering hadden gebracht. Op zich heel logisch, ik was namelijk een halve dag niet aanwezig geweest, maar ik raakte toch geïrriteerd. Ik had op dat moment beter kunnen stoppen met de discussie. Ik had eerlijk aangegeven dat de salarisstrook niet klopte en als zij dan besluiten om een halve dag in mindering te brengen i.p.v. een hele dag, dan zou dat goed moeten zijn. Maar nee, ik ging nog even door. Geheel geïrriteerd stuurde ik nog een bericht terug. “Ik had toch aangegeven dat jullie één dag in mindering moesten brengen, waarom brengen jullie dan een halve dag in mindering?” (Kun je niet lezen ofzo)." Vervolgens stuurde W terug dat dit misschien de manier is waarop ze me behandelen. Waarop ik bijna furieus werd. “Welke manier? Door mensen te chanteren met valse dreigementen?” Schreef ik terug. “Nee, nee, nee” schreef hij terug. Volgens hem was het geen loze bedreiging. Ik weet nu wel dat ze hun administratie niet op orde hebben. De accountant maakt namelijk de salarisstrook en er moest speciaal met de accountant gebeld worden om aan te geven wat er in mindering moest worden gebracht. Ze waren hun eigen ‘regels’ alweer vergeten en de accountant had vooraf nooit te horen gekregen op welke woensdagen ik wel of niet aanwezig ben geweest.

Ik had er een beetje spijt van dat ik een gehele dag aan salaris in mindering heb laten brengen, maar ik weet nu wel mooi dat ik dat volgende maand niet hoef te doen en ik weet ook dat ik zelf kan kiezen op welke woensdagen ik wel of niet aanwezig ben. Blijkbaar is het allemaal niet verplicht. Maar willen ze het doen laten lijken dat het verplicht is door te chanteren. Nou, dan ben je bij mij aan het verkeerde adres.

Ik heb weleens gelezen dat een irritatie meer over jezelf zegt dan over de ander. Dat laatste gevoel van irritatie creëerde ik namelijk ook zelf. Ik had de salarisstrook ook gewoon kunnen accepteren, maar door er tegenin te gaan, creëerde ik alleen maar meer irritatie in mijn eigen hoofd.

Bovenop die irritatie kwam nog een irritatie. Onlangs werd er aangekondigd dat er in een week minder lessen zouden zijn, vanwege een lesgeef competitie. (de Chinese leraressen zouden meedoen aan een competitie, wie het beste les kan geven en daarvoor hadden ze ook de kinderen nodig). Ik hoefde niet naar mijn kunstlessen te gaan. Het werd even tussen neus en lippen verteld. Om er zeker van te zijn vroeg ik nog maar eens op Wechat of het klopte dat alle kunstlessen van de gehele week zouden vervallen. Als antwoord kreeg ik ‘Yes’. Vervolgens zag ik ergens een rooster voorbij komen, waarop alleen de maandag, dinsdag en de woensdag op stonden. Voor de zekerheid stelde ik nog een vraag. Klopt het dat ik niet naar de kunstlessen hoef op maandag, dinsdag en woensdag? (antwoord Yes). Mijn eerste les op maandag was een Engelse les,waar ik volgens mij wel moest lesgeven, maar toen ik in de klas stond waren de kinderen met een toets bezig. De lerares wees nonchalant naar het nieuwe rooster, het rooster dat niemand mij had toegestuurd. De les was verschoven naar de donderdag op een tijdstip dat ik al een andere les heb. Hoe omschrijf ik dat gevoel dat ik blij was dat ik geen les hoefde te geven, geïrriteerd dat niemand me dit vooraf had verteld, geïrriteerd dat ik de rest van de dag op kantoor kon gaan zitten, dat ik me vervolgens op kantoor probeerde te concentreren op het maken van nieuwe lessen, maar dat het totaal niet lukte, omdat ik dacht ik kan net zo goed iets leuks had kunnen gaan doen die dag of ten minste had kunnen uitslapen.

Vervolgens op dinsdag had ik wel een klas. Maar dat liep zo uit de hand, dat ik de les maar stil heb gelegd op het eind. Ik wilde de kinderen in tweetallen laten werken, maar dat zijn ze niet gewend en waarschijnlijk had ik het niet heel erg duidelijk uitgelegd. Want hoe leg je in het Engels uit aan kinderen die geen Engels verstaan, dat ze in tweetallen Engels mogen praten. Het werd een chaos. Ik was al eens eerder uit de klaslokaal weggelopen, toen het een chaos werd, maar ik had beloofd dat ik dat niet meer zou doen.

Die keer was het ook een chaos. Eén jongetje sloeg de gehele tijd op mijn kont, achterin klas zaten twee meiden de hele tijd met hun rug naar mij toe te kletsen met hun achterbuurvrouw en de rest va de klas was erg rumoerig. Ik kon mezelf niet meer verstaanbaar maken door de microfoon. Dat jongetje dat de gehele tijd op mijn kont sloeg wilde ik in de hoek zetten, maar dat wilde hij niet. Ik werd zo boos dat ik aan hem begon te trekken. Op dat moment had ik de strijd met de klas al verloren. In plaats van het jongetje, zette ik de twee meisje voorin de klas. Daarna wilde het jongetje er wel bij gaan staan en al zijn vriendjes wilde ook wel voorin de klas staan. Alle vriendjes stuurde ik weer terug naar hun plaats, het jongetje zette ik op de gang en sloeg met een harde klap de deur dicht (gelukkig zaten er geen vingers tussen). Maar de klaslokalen hebben twee ingangen en binnen een paar seconden lag hij al achterin de klas op de grond. Toen was ik het zo zat, dat ik mijn spullen heb gepakt en weg ben gelopen.

Weglopen uit de klas was geen optie meer. Ik bleef wachten tot de bel en ben toen weggegaan, om de rest van de dag weer op kantoor te gaan zitten.

En toen kwam er weer een nieuwe aankondiging voor een nieuwe bijeenkomst op de woensdag. De bijeenkomst was dit keer maar voor een select groepje. Daniel en ik moesten bijvoorbeeld wel komen opdraven, maar Dzordze en Heleen niet. Ik wilde weten waarom dat was en stelde eerst aan hen de vraag. Wat dachten zij dat de reden kon zijn. Daniel wilde dat ook wel weten, want die had er ook geen zin in. Dzordze kwam met een verhaal dat hij dacht dat hij niet hoefde te gaan, omdat hij altijd overwerkt en dat Heleen niet hoefde te komen omdat zij een prijs had gewonnen voor ‘beste lerares.’ Dat kon volgens mij niet de reden zijn, dus ik stelde de vraag aan een paar andere leraren. Daniel gaf aan dat hij het aan de organisatie wilde vragen (dat wilde ik niet gaan doen). Uiteindelijk kwam ik erachter dat alleen Engelse leraren moesten komen. Kunst, sport en natuurkunde leraren hoefde niet te komen. Toen viel het kwartje. Waarschijnlijk sta ik ergens op papier geregistreerd als leraar Engels. Terwijl ik in het dagelijks leven eigenlijk meer kunstleraar ben. Heleen daarentegen staat geregistreerd als natuurkunde lerares, maar ze geeft veel meer Engelse lessen dan ik. Daniel staat net zoals ik geregistreerd als leraar Engels en Dzordze is kunstleraar. Ik besloot om een bericht te sturen naar K dat ik de bijeenkomst op woensdag niet zou bijwonen. Ik kreeg de vraag terug “waarom?” (Ja, waarom eigenlijk niet.) Ik kan tientallen redenen noemen waarom ik niet wilde komen, maar ik had geen zin in een nieuwe discussie. Ik schreef terug ‘omdat ik niet wil’. Dat was het beste antwoord ooit, want er volgde geen wedervraag. Ondertussen had Dzordze op de app gestuurd dat ik niet moest zeuren. Ik schreef dat ik niet zeurde, maar dat ik gewoon niet zou gaan. Toen schreef hij dat hij het STOM vond dat WE er vragen over stelde. Daniel verdedigde zich door te zeggen, dat hij het gewoon wilde weten. Dzordze stuurde terug dat hij het niet tegen Daniel had, maar tegen mij. Die opmerking maakte me zo boos en verdrietig (hij vond het STOM dat ik vragen stelde). Ik dacht “als jij op een lijst staat om op te komen draven en je collega’s staan niet op een lijst dan wil je dat toch ook weten wat de reden kan zijn.” Ik klapte dicht en stuurde geen berichten meer en bleef de gehele dag piekeren.

Ik had weer eens een grens bereikt. Op woensdag ben ik na de lunch naar huis gegaan en heb een geleide meditatie gedaan en ben daarna in slaap gevallen.

Dzordze stuurde me op woensdag een bericht. De conversatie op Wechat ging ongeveer zo:

D: Wat heeft K gezegd over mij en Heleen?
M: Ik heb niets gevraagd, je moet je berichten beter lezen
D: Ik heb mijn berichten allemaal gelezen, maar op mij kwam het over dat je ging informeren over mij en Heleen. Okay, misschien heb ik mijn conclusie te snel getrokken, maar het klonk echt als dat
M: Ik zie het niet terug in de chat
D: In de berichten noemde je mijn naam en Heleen haar naam
M: Ja, dat klopt, Ik schreef dat ik het niet begreep, ik schreef niet dat ik er vragen over ging stellen. Ik stelde de vraag aan jullie.
D: maar ik begrijp waarom Heleen niet hoeft te gaan
M: Ik heb K verteld dat ik niet ga
D: Ja weet ik, maar het klonk gewoon alsof je het zou gaan zeggen
M: de reden dat jij en Heleen niet hoeven te gaan is, omdat jullie subject teachers zijn op papier. En Daniel en ik zijn English teachers
D: Hm, wie heeft je dat verteld
M: Ik hoorde het van JP, die het hoorde van C
[….]
D: ok, sorry voor mijn opmerking
M: bedankt voor je verontschuldiging.
D: Nu voel ik me als een pussy
D: Ik heb in het verleden dergelijke ervaringen gehad dat mensen met een vinger naar mij wijzen en situatie. Dat is niet goed voor niemand en niemand krijgt er een voordeel uit. Dat is misschien de reden dat ik overdreven reageerde
M: bedankt voor je uitleg.

Ik had bij hem een gevoelige snaar geraakt door mijn berichtjes. Hij raakte bij mij een gevoelige snaar door mij stom te noemen. Al was ik nooit van plan om de vraag aan K te stellen, ik stelde de vraag aan Dzordze zelf. Hij gaat in de verdediging en ik klap dicht. Misschien kunnen ze vanuit de organisatie een keer een cursus geven over hoe communiceer ik op WeChat. Inmiddels heb ik aan hem uitgelegd dat als ik boos word, dat ik dan dichtklap en heel stil word. In het meest extreme geval kan ik hem zelfs blokkeren en deleten van WeChat.

Daarnaast was er nog een discussie met W over de belasting die ik moet betalen over mijn huurtoeslag, die ik kan terug krijgen door een factuur aan te leveren. Waar ik verder maar niet meer over ga uitweiden, aangezien hij alles de volgende dag direct terug draaide.

En toen kwam daar mijn nieuwe contract voor het volgende jaar. Ik heb besloten om nog een jaar te blijven. Ook al zit ik nu in de irritatie fase, ik wil het niet direct opgeven. Ik wil nog leren hoe ik die kinderen beter kan managen in de klas, (classroom management).

Mijn liedje Eyes are watching [..] this is how we listen to the teacher, hebben de kinderen volledig opgenomen in hun brein. Soms zingen ze het al als ik nog niet eens goedemorgen heb gezegd of ze zingen het in de gangen. Al hebben ze, volgens mij, geen idee wat ze zingen. Het belangrijkste is dat deze kinderen dus wel te drillen zijn. Als dat lukt met zo’n liedje, dan moet het toch ook met andere dingen lukken. Dus daar ga ik me binnenkort maar eens in verdiepen, in dat classroom management.

Het nieuwe contract was op Wechat toegestuurd om 10:00 en de tweede versie werd toegestuurd om 16:00. (blijkbaar hadden ze nog wat gewijzigd). Ik had wat aanvullende vragen gesteld over het contract, want er waren een aantal dingen veranderd ten opzichte van vorig jaar. Waaronder het salaris voor de februari maand (winter holiday). Afgelopen februari kreeg ik een halve maand salaris en voor het komende jaar zou dat nog maar 3000 yuan zijn. Daar had ik een vraag over gesteld.

Als antwoord kreeg ik terug dat de organisatie veel geld had verloren vorig jaar en omdat wij (You guys) niet werken in februari krijgen we (you guys) ook geen salaris, maar alleen het basis salaris. Aangezien W over iedereen (you guys) sprak, vond ik het een redelijk duidelijke uitleg en accepteerde ik het contract en tekende ik een week later. Nadat ik had getekend sprak ik met een paar vrienden erover en kwam ik erachter dat anderen wel een halve maand salaris kregen voor februari (Huh?). Niemand werkt in de februari maand, waarom is er dan een verschil in deze contracten?

Nu ging het me niet zozeer om het geld (of misschien stiekem toch wel), maar als W schrijft dat “you guys don’t work in winter holiday, en ik krijg een ander salaris dan andere leraren die ook niet werken in februari, wil ik toch wel even weten wat de reden is. Nu stond er in het contract dat er over het contract niet met derden gesproken mocht worden, dus ik kon niet aangeven dat ik met anderen erover gesproken had. Ook heb ik begrepen dat we onszelf niet met anderen mogen vergelijken, want iedereen is anders. Dus als ik W aanvullende vragen zou gaan stellen, moest ik dat wel op een slimme manier doen.

De Wechat conversatie ging ongeveer zo (excuses voor de slechte vertaling, maar soms heb ik geen idee wat W bedoelt in zijn berichten):

M: Goedemorgen W, lees je alle contracten altijd zelf, voordat mensen het tekenen?
W: Goedemorgen, wat bedoel je, is er iets verkeerd?
M: De vraag is: heb je mijn contract en het contract van anderen gelezen?
W: Ja, wat is er verkeerd?
M: Wat heb je gelezen in de andere contracten over het winter holiday salaris?
W: Iedereen is anders. Niet ieder contract is hetzelfde. En niet iedereen heeft een salarisverhoging gekregen
M: Maar je hebt mij verteld dat er een nieuwe regel is, geldt die regel alleen voor mij?

Over de vakantie betaling,dit jaar H heeft geld verloren aan belasting en kosten. Dit is de nieuwe regel. Omdat jullie niet aan het werk zijn in de winter holiday, kunnen wij jullie niet meer bieden. Er is geen mogelijkheid om dit te veranderen, sorry

M: Jij hebt geschreven dat wij niet werken tijdens de wintervakantie en dat het een nieuwe regel is
W: Jouw salaris voor de winter is 3000+3000 (huur toeslag)
M: Ik zou graag willen weten wat het verschil is met mij ten opzichte van vorig jaar. Ben ik veranderd?
W: Jouw salaris voor de winter is 3000+2500 (huur toeslag)
M: Sorry?
W: Ik bedoel jouw salaris voor de winter is 3000+3000, het is niet geen betaling
M: Ik wil graag weten waarom je tegen me gelogen hebt. Je hebt niets geschreven over dat iedereen anders is in je email
W: En het is volgens iedereen, omdat jij een bonus krijgt van 2000 en 600 salarisverhoging elke maand.
W: sorry, ik snap je niet
M: Ik heb het niet over mijn bonus of mijn salarisverhoging. Ik stel een vraag over mijn winter vakantie salaris

Over de vakantie betaling,dit jaar H heeft geld verloren aan belasting en kosten. Dit is de nieuwe regel. Omdat jullie niet aan het werk zijn in de winter holiday, kunnen wij jullie niet meer bieden. Er is geen mogelijkheid om dit te veranderen, sorry

M: Heb jij bovenstaande email naar mij toegestuurd?
W: Ja. Okay, ik begrijp wat je bedoelt
M: Okay, dus waarom heb je tegen me gelogen? Ik vraag niet om meer geld. Ik wil alleen weten waarom je tegen me hebt gelogen
W: Ik heb niet gelogen. Maar iedereen is gewoon anders
M: Maar jij schreef: Over de vakantie betaling,dit jaar H heeft geld verloren aan belasting en kosten. Dit is de nieuwe regel. Omdat JULLIE niet aan het werk zijn in de winter holiday, kunnen wij JULLIE niet meer bieden. Ik ben één persoon, ik ben geen JULLIE. Jij deed alsof dit voor iedereen gold, maar vandaag vertel je me dat iedereen anders is.
W: Ik heb gewoon uitgelegd waarom we geld inhouden bij jou, we volgens iedereen salaris en bonus en verhoging voor het nieuwe contract
M: Okay, dus als ik het goed begrijp, omdat ik een bonus en een salarisverhoging krijg. Moesten jullie wat geld inhouden op mijn winter salaris? Want anders verdien ik teveel?
W: Jij verdient niet minder, niet iedereen krijg een salarisverhoging. Jij krijgt al een salarisverhoging en een bonus.
M: Ik vraag niet om meer geld
M: Ik had graag gewild dat je in de eerste plaats had verteld dat iedereen anders is. In je email verwijs je naar YOU GUYS. Alsof je elke leraar bedoelt. Wil je alsjeblieft de volgende keer de email aan mij sturen als een enkel persoon. Ik ben niet YOU GUYS, ik ben geen meerdere mensen, ik ben één persoon.

W: Okay, mijn Engels is heel slecht. It sucks. Ik weet eigenlijk niet wat de betekenis is van YOU GUYS, sorry. Zo sorry, het is mijn fout
M: Okay, nu dat we weten dat je Engels sucks. Laten we dan even terug gaan naar die zin

Over de vakantie betaling,dit jaar H heeft geld verloren aan belasting en kosten door MARGON. Dit is de nieuwe regel. Omdat MARGON niet aan het werk is in de winter holiday, kunnen wij MARGON niet meer bieden. Er is geen mogelijkheid om dit te veranderen, sorry

M: klopt dit?
W: Nee, niet door Margon, dit zijn H zaken

M: Over de vakantie betaling,dit jaar H heeft geld verloren aan belasting en kosten. Dit is de nieuwe regel. Omdat MARGON niet aan het werk is in de winter holiday, kunnen wij MARGON niet meer bieden. Er is geen mogelijkheid om dit te veranderen, sorry

W: Laat me gewoon weten wat je wilt.
M:Ik wil de WAARHEID. Ik wil weten wat de REDEN is dat ik minder geld krijg voor de winter vakantie ten opzichte van vorig jaar? Jij hebt me verteld dat het een nieuwe regel is. Ik wil graag weten wat de reden van deze nieuwe regel is voor mij? Omdat jij me hebt verteld dat iedereen anders is, ga ik ervan uit dat deze nieuwe regel niet voor iedereen geldt. Vertel me gewoon de reden dat ik minder geld krijg voor de winter vakantie ten opzichte van vorig jaar?

W: Ik bied mijn verontschuldigingen aan, maar ik weet niet wat mijn managers denken. Maar ik heb met ze gesproken over jouw situatie en we hebben geconcludeerd dat we een foutje hebben gemaakt. Dus nu gaan we het fixen en veranderen we het terug naar hoe het was.
M: Wat bedoel je?
W: Ze hebben besloten om het terug te draaien naar het vorige contract

En zo kreeg ik nooit antwoord op mijn vraag, maar wel een nieuw contract met een halve maand salaris voor de februari maand (wat ik heb opgevat als zwijggeld) en heb ik me verder maar stil gehouden.

Het belangrijkste van deze irritatie periode is om niet in een negatieve spiraal te blijven hangen, maar om juist de grappige dingen in het dagelijks leven te blijven zien. Dus je niet focussen op de keel schrappende persoon naast je of de vrouw die met een veel te kort rokje en panty kousen wijdbeens tegenover je zit in de metro, nadat je een irritante discussie hebt gehad met de organisatie, want dan wordt die irritatie alleen maar groter en voor je het weet heb je een hekel aan de gehele samenleving. Ik probeer me juist te focussen op volwassen mannen met de Minions koffers.