VAKANTIE

Een halfjaar geleden, nog voor de vakantie naar India, zat ik op Google maps te kijken. Ik weet niet meer waar ik naar opzoek was, maar het pijltje bleef ergens hangen boven Taiwan. Ik zoom zoom zoooooooomde in en ineens verscheen daar een eilandje in beeld. Een eiland met de naam Penghu. Ik had er nog nooit van gehoord. Ik zocht op Google naar foto’s van PengHu en ik dacht “daar ga ik naartoe.”

Penghu is een eilanden archipel tussen China en Taiwan. De Engelse naam is Pescadores Islands, welke is afgeleid van de Portugeese naam Ilhas dos Pescadores ("Fishermen Islands").

Met het plan om naar Penghu te gaan, kwam daarna ook het plan om naar Taiwan te gaan, omdat dat één van de twee plekken is vanaf waar je naar Penghu kunt vliegen. Op die manier begon ik een beetje mijn vakantie te plannen in mijn hoofd, maar nog niet helemaal op papier. Ik moest namelijk ook nog verhuizen in juli. Mijn huisbaas gaat het appartement verkopen en ik moet er daarom uit. Ik was daar in het begin een beetje zenuwachtig over. Zou ik wel op tijd een ander appartement kunnen vinden? En als ik een appartement vind, hoe plan ik dat dan in, in de vakantie periode?

Maar China zou China niet zijn als plannen op het allerlaatste moment wijzigen. Op 19 juni vroeg mijn landlord of ik nog een halfjaar in China wilde blijven. Rare vraag vond ik dat voor iemand die al maanden het appartement aan potentiële kopers/huurders laat zien en die tegen mij had gezegd dat ik eruit moest, maar ik antwoordde “ja, ik blijf nog een jaar in China”. Waarop ze vervolgens antwoordde dat haar cliënt het huis wilde zien en dat ik er wel eerder uitkon (het huurcontract liep officieel tot eind juli). Gelukkig had ik al met Heleen overlegd of ik haar appartement kon overnemen en aangezien Heleen al haar spullen voor 1 juli zou verhuizen, kon ik er in principe ook voor 1 juli intrekken. Op 21 juni moest ik van mijn huisbaas toch blijven, of in ieder geval de huur blijven betalen tot aan augustus. Maar op 24 juni kwam dan toch het verlossende woord. Ik moest eruit voor 1 juli (lekker ruim op tijd aangekondigd).

De dagen ervoor wilden er nog allemaal cliënten het huis bekijken, maar die kwamen allemaal niet opdagen. Het is zo fijn als er vijf minuten vooraf wordt aangekondigd: “kan er nu een cliënt komen kijken”. Ik schiet telkens in de stress, want ik denk dat mijn huis dan opgeruimd moet worden. Dus ik schuif alle spullen in kasten en krijg dan een uur later te horen dat de cliënt niet is gekomen of alweer naar huis is gegaan. (Achteraf denk ik dat mijn huisbaas helemaal niet van mij verwacht dat ik het huis ga opruimen)

Op zaterdag 30 juni was het de dag van de verhuizing en heb ik alle spullen lopend verhuisd naar het nieuwe appartement. Het is slechts 5 minuten lopen en ik heb er 2,5 uur overgedaan om alles te verhuizen en het oude appartement schoon te maken. Jemig, wat kan een mens een spullen verzamelen in 10 maanden tijd (ik had beter een winkelwagentje kunnen gebruiken voor de verhuizing). Ik lachte Heleen uit om de grote opbergdoos met schoonmaakspullen en douche spullen, maar bood later lachend mijn excuses aan, omdat ik zelf dezelfde hoeveelheid aan spullen had aangeschaft.

Mijn huisbaas kwam zelfs op zaterdag weer met het verzoek dat een cliënt het huis wilde bekijken (ja daaaaag). Ik zei dat het me niet uitkwam, ik was mijn spullen aan het verhuizen. Na 14:00 zou het appartement weer van haar zijn, dan zou ik de sleutel terug geven.

De sleuteloverdracht en vooral over het terug krijgen van de borg had ik me de laatste maanden een beetje zorgen gemaakt. Ik vroeg me af: ‘kan ik deze mensen wel vertrouwen, geven ze me de borg wel terug of vinden ze misschien iets pietluttigs in huis en maken ze er dan een enorme heisa over. Zal ik twee maanden vooraf stoppen met huur betalen of zal ik me moeten opsluiten in het appartement, totdat het geld op mijn rekening staat’. Maar nee hoor, niets van dat alles. Mijn oude appartement rook inmiddels naar een zwembad, door het chloor dat ik had gebruikt in de keuken en badkamer. Het enige dat ze deden was het raam open zetten en ze maakten het bedrag direct over naar mijn betalingsaccount op mijn telefoon.

Het nieuwe huis was schoongehouden door Heleen. Alleen stonden de kasten vol met spullen van de huisbaas. Heleen heeft dat niet aan durven raken, ze zei: “het zijn niet mijn spullen en ik dacht uit het oog, uit het zicht.” Ik gaf haar wel gelijk, maar voor mij zou dit niet gaan werken. Ik kon mijn keukenspullen niet kwijt. Ik inspecteerde de kastjes in de keuken eens wat beter, maar dat was een broedplaats voor kakkerlakken geworden, bruin van de uitwerpselen. Een kakkerlak loopt heel makkelijk van het ene kastje naar het andere kastje en dat wilde ik ook niet.

Nadat ik Heleen had geholpen om haar spullen naar de taxi te brengen. Ben ik op pad gegaan naar de Walmart om twee grote opbergdozen aan te schaffen en de spullen van de huisbaas daarin te zetten. (Uit het zicht, achter de bank). Overal vond ik spullen, haarspeldjes, sieraden, een gereedschapskistje (oh, dat is wel handig), gordijnhaken, potpourri, bioscoopkaartjes, flesjes met ondefinieerbare vloeistoffen en allerlei van dat soort frutsels. Hupsakee, weg ermee, in de opbergdoos. Tevens heb ik mijn huis weer vol gezet met lijmvallen en zwarte gif doosjes voor de kakkerlakken.

Gisteren heb ik alle gordijnen gewassen en zo wordt dit nieuwe appartement steeds een beetje meer van mij.



Hieronder een korte opsomming van mijn reisplan met foto’s van het internet.

In het weekend van 14 en 15 juli reis ik naar Guangzhou, om van daaruit de trein te nemen naar Yangshuo.

Vanaf 16 juli overnacht ik 4 nachten in het wonderschone parelachtige Yangshuo. In een hotel met de naam Riverside Retreat Resort. De omgeving van Yangshuo ga ik verkennen met de fiets, scooter of te voet.

Op 20 juli reis ik terug naar Guangzhou om die stad te verkennen.

Een paar dagen later wil ik doorreizen naar Kaiping. Dat bekend staat om haar wachttorens.

De rest heb ik nog niet helemaal gepland, maar misschien reis ik verder naar Macau. Om via Hongkong terug te reizen naar Shenzhen.

Op 1 augustus vlieg ik vanaf Shenzhen naar Taipei in Taiwan. Op Taiwan maak ik een ronde over het eiland via Jiufen, naar Hualien, Taitung (Dulan forest en Zhiben hot springs), Kaohsiung, Tainan (met fort Zeelandia en fort Provintia) (die Nederlanders zijn ook overal geweest), vervolgens Alishan en Sun Moon lake. Om daarna terug te keren in Taipei en daar op 18 augustus het vliegtuig te pakken naar Penghu.

Op 24 augustus vlieg ik terug naar Taipei en met de metro moet ik direct doorreizen naar de andere luchthaven om door te vliegen naar Xi’An in China. Op 100 kilometer afstand van Xi’An ga ik de berg Hua Shan beklimmen. Op internet wordt deze aangeprezen als de gevaarlijkste hike ter wereld. Op foto’s is te zien dat mensen op smalle planken lopen die zijn vastgemaakt aan de rotsen. Op de foto’s is ook te zien dat de mensen wel gezekerd zijn, want voor je het weet lig je bij een windvlaag in het ravijn. Waar ik me het meeste zorgen over maak is mijn hoogtevrees. Dan vraag je je misschien af waarom ik die hike dan wil gaan doen. Het leek me wel een uitdaging en soms moet je gewoon iets geks doen in je leven.

Op 29 augustus vlieg ik terug naar Shenzhen.

Hieronder heb ik wat foto’s van internet geplaatst, zodat je een idee krijgt van de plekken die ik ga bezoeken. Natuurlijk ga ik zelf ook foto’s maken tijdens mijn reis. Ik heb mezelf voorgenomen om elke dag één foto te plaatsen op Instagram en Facebook. Een foto challenge ‘één foto per dag’, zeven weken lang. Het is een uitdaging om slechts één foto per dag te plaatsen,want volgens mij is de natuur heel mooi in Taiwan en meestal wil ik dan heel veel foto’s plaatsen.

Voor degene die geen Instagram of Facebook hebben of het niet gebruiken en toch foto’s willen zien, kunnen mij een WhatsApp bericht sturen. Dan maak ik voor deze gelegenheid een app groep aan voor de foto challenge.