De eerste week op school

En toen………………….. zat ik met grote ogen naar het scherm van mijn laptop te staren, om te bedenken waar ik eens zal beginnen met het typen van mijn verslag, over de eerste week op school. Ik vind het lastig om onder woorden te brengen hoe ik me deze week voelde. Misschien lukt het me om tijdens het typen toch de juiste woorden te vinden.

Zondagavond (8 okt) had ik pas mijn eerste les voorbereid voor de week erna. Ik had een les bedacht die voor alle klassen hetzelfde zou zijn. De les die ik zou geven, zou gaan over introductie. Ik wilde mezelf introduceren en ik dacht het is direct een goede oefening voor mij om alvast wat namen van de kinderen te leren kennen en om te kijken welk niveau ze hebben. Want ik heb nog nooit voor de klas gestaan en al helemaal niet voor een Chinese klas, dus ik heb geen idee of ze überhaupt Engels spreken.

Korte introductie over de school:
Ik heb 6 klassen van grade 1 (6 jarigen), dat is te vergelijken met groep 3 in Nederland. Daarnaast heb ik 6 klassen van grade 2 en nog eens 3 klassen van grade 3. In elke klas zitten 50 (of meer) kinderen. Er zitten dus 300 kinderen in grade 1 verdeeld over 6 klassen. Er zit niet alleen een verschil in leeftijd, maar ook in taalkennis, er zijn tweetalige klassen en Chinese klassen. De tweetalige klassen zijn de kinderen die al vanaf het begin Engelse en Chinese lessen krijgen. De Chinese klassen hebben nog geen Engelse lessen gehad. Class 1, 2 en 3 zijn de tweetalige klassen en Class 4, 5 en 6 de Chinese klassen. Ik mag de klassen 4, 5 en 6 Engelse les gaan geven. De andere klassen geef ik kunst lessen.

En toen was het maandag en ging ik met de bus op weg naar school. Mijn rooster had ik al digitaal ontvangen en moest ik ook nog even op papier ophalen. Er stonden twee lessen ingeroosterd voor de maandag, maar één les was al vervallen. Mijn leidinggevende legde uit dat mijn lessen voor week 7 en week 8 hetzelfde zijn op één les na……….. week 7 en week 8? “Euh, in welke week zitten we nu? Want in mijn agenda staat week 41.” “We zitten nu in week 7, de zevende week van het eerste semester, gerekend vanaf 1 september minus de vakantieweek.”

Ik werd eerst naar mijn kantoor gebracht, een heerlijk koele ruimte. Ik deel het kantoor op dit moment met Eric uit Amerika, een vrouwelijke collega en de computerleraar van de school. En toen zat ik daar weer achter een bureau op een kantoor. En wat doe je dan als lerares op een kantoor? Nou eerst maar eens kijken of ik contact kon krijgen met Wi-Fi, zodat ik de laptop en mijn beide telefoons aan kon zetten en de binnengekomen berichtjes kon lezen. Want ik had geen idee wat ik tijdens mijn kantooruren moest gaan doen. Ik heb dus 15 klassen (40 minuten per les) in de week en de rest zijn kantooruren. De eerste klas begint om 8:40, maar ik was deze week wel steeds iets eerder op school aanwezig. Er wordt verwacht dat ik tot 17:30 op school blijf. Tussen de middag hebben we een lunch en slaap pauze van 2,5 uur (ja, echt waar. Op mijn rooster staat Nap-time ingeroosterd, zie foto), maar in mijn kantoor staan geen veldbedden en eigenlijk heb ik ook geen slaap, dus ik ben deze week na de lunch maar weer aan het ‘werk’ gegaan.

Ik ging dus op maandag naar de eerste (en enige) les toe. Ik had bedacht dat ik mezelf eerst zou voorstellen, daarna zouden we een liedje zingen (Hello, What’s your name) en daarna zou ik de kinderen hun naam laten tekenen en versieren met viltstiften of potloden. Het voorstellen ging heel snel. Ik noem mezelf Morgan in de klas, omdat ik denk dat een Engelse naam makkelijker te onthouden is. “Waar kwam ik vandaan? uit Nederland. Waar ligt dat? In Europa. Waar ligt dat?….. Euhh…..heel ver weg.” Bij het liedje ging ik helemaal uit mijn dak. Hello, Hello, What’s your name. Ik dacht laat ik gewoon de leuke lerares zijn en lekker enthousiast voordoen hoe je op dat liedje kunt dansen, meezingen en kunt zwaaien met je handen. Ik had het wel naar mijn zin. Toen legde ik uit dat ze hun naam mochten tekenen. Maar toen bleek ineens dat sommige kinderen geen papier hadden. De ouders kopen hier papier, pennen, potloden of stiften voor de kinderen, maar blijkbaar hebben niet alle ouders genoeg geld daarvoor. Ik had zelf wel stiften meegenomen, maar het papier was ik vergeten. De kinderen die geen papier hadden, gingen slapen in de klas. Ik vond het heel zielig, maar ik wist even geen oplossing. Ik had deze eerste les een assistent, dus zij kon een beetje vertalen. Het tekengedeelte was echter veel te lang, de kinderen waren allang klaar, maar de les van 40 minuten was nog niet voorbij. Ik zag veel verbeterpunten. Daar zou ik aan gaan werken tijdens mijn kantooruren. Op zich ging deze les best goed (Class 1 Grade 3) dat betekent dus Engels sprekende kinderen van een jaar of 8.

’s Middags heb ik twee Powerpoint presentaties gemaakt. Eén over mij met wat plaatjes erbij, bijvoorbeeld een plaatje met de wereldkaart, zodat ik in ieder geval kan aanwijzen waar Europa ligt. En nog een tweede Powerpoint presentatie met de regels in de klas. Als de lerares praat zijn de kinderen stil. Want ik had al feedback ontvangen, dat ik harder moest praten…… “Ow, maar ik sta al te schreeuwen in de klas om boven de kinderen uit te komen. Ik denk dat de kinderen beter wat stiller kunnen zijn, dan hoef ik niet zoveel te schreeuwen.”

Dag twee: vol goede moed ging ik naar mijn eerste les op de tweede dag. (Class 6 grade 2), dat betekende een Chinese klas. Er kwam geen assistent opdagen. De kinderen begrepen niet wat ik zei. Ze begrepen ook mijn Powerpoint presentatie niet, want die was in het Engels. Als de lerares praat, praten wij er gewoon doorheen. Ze begrepen wel dat ze een naam moesten tekenen, maar op twee kinderen na, schreven ze allemaal mijn naam op papier en zelfs dat ging niet goed, terwijl er op het White board ‘Morgan’ stond, hadden sommige kinderen ‘Morning’ verstaan. Er stonden ineens allemaal jongentje bij mijn bureau om spullen, die onder het bureau waren gevallen, te pakken. Potloden en een knikker. Eén jongen wilde dat een andere jongen de knikker aan mij zou geven, maar ja, wat moest ik daarmee. Een andere jongen wees naar zijn korst op zijn knie en ik had deze klas in zijn geheel niet onder controle. Direct daarna had ik nog 2 klassen. Ik liep er wel met een grote glimlach naartoe, maar mijn hoofd stroomde over van alle indrukken. Gelukkig was er bij de andere klassen wel een assistent, die kon vertalen. Maar ik moest nog steeds schreeuwen om boven 50 pratende kinderen uit te komen. Terug op kantoor waren al mijn documenten verdwenen van mijn USB stick en mijn nieuwe USB stick, die ik hier heb gekocht, deed het helemaal niet meer. Ik heb de hulp ingeroepen van de computer leraar en op zijn computer kreeg hij mijn bestanden wel in beeld. Ik weer terug naar mijn laptop en ja hoor, de bestanden waren weer terug.

Na de laatste les in de middag, zat ik weer op kantoor, maar ik kon niets bedenken wat ik kon gaan doen. Ik heb alleen maar wat ge-internet om mijn hoofd leeg te krijgen, maar dat lukte niet.

Dag 3 (woensdag). Op de woensdagmiddagen hebben wij, als buitenlandse leraren, geen lessen. We hebben dan een bijeenkomst van de organisatie. Dus ik dacht dat ik deze dag misschien wel makkelijk door zou komen. Ik had in de ochtend twee lessen, maar ik merkte na de eerste les dat mijn hoofd niet leeg was na een nacht slaap. Ik zat nog steeds vol nieuwe indrukken. Ik kreeg ook weer feedback, maar ik vatte dat op als kritiek. Ik moest simpeler zinnen gebruiken en ik moest harder praten (nog harder???). Na de eerste les had ik weer kantoortijd, ik was even naar het toilet geweest en toen ik terug kwam, zat er een collega achter mijn laptop. Ze wilde wat filmpjes op mijn laptop zetten, die ik kan gebruiken voor de lessen, maar ze begreep niet hoe dat moest of ik dat dan zelf even kon doen. Ze begon mij op een belerende manier uit te leggen dat ik het alfabet aan de kinderen moest leren op een manier die ze Phonics noemen, a-a-a-apple, b-b-b-bear, c-c-c-cat. Ze ging allemaal vragen stellen en het was vast allemaal goed bedoeld, maar ik kon niet meer helder nadenken. Er kon gewoon geen informatie meer bij. Ze wilde dat ik een Powerpoint presentatie ging maken voor volgende week, maar ik wist niet meer wat ik moest antwoorden. Ik wilde haar daar weg hebben. Ik kon mijn tranen bijna niet meer binnen houden en ik vroeg of ze alsjeblieft maandag terug kon komen, dit was pas mijn derde dag. Het overweldigde me zo ontzettend al die indrukken, al die enthousiaste kinderen en al die mensen die iets van mij wilden en ik wilde niet met rode ogen de klas binnenkomen. Gelukkig ging ze weg. De mensen van de organisatie wilden ook weer van alles van mij, dat komt dan weer binnen via de telefoon (ik houd constant twee telefoons in de gaten). Ik moest donderdag of vrijdag een aanvraag indienen voor een verblijfsvergunning, want anders was ik volgende week illegaal in het land en ik moest mijn paspoort inleveren bij de organisatie. Ik heb een masker met mijn glimlach opgezet en ben naar de les gegaan. De kinderen hebben niets gemerkt.

’s Middags gingen Heleen en ik samen in een taxi naar de plek waar de bijeenkomst zou zijn. Ik had begrepen dat we een meeting hadden van 14:30 tot 16:00. We zouden daarna met een groep ergens wat gaan drinken en later misschien wat gaan eten. Een paar mensen wilden nog wat Youtube filmpjes kopiëren van mij (die ik van iemand anders had gekopieerd), dus ik dacht, dat kan dan nog even mooi in dat klaslokaal. Ik had gehoopt dat het een relaxte middag zou worden, maar dat was niet zo