Over Wi-Fi en de vertaal apps
Door: Margon
Blijf op de hoogte en volg Margon
17 November 2017 | China, Shenzhen
De eerste keer ging ik op pad met mijn huisbazin (alles wat we tegen elkaar zeggen gaat via de vertaal app). We hadden net een paar stappen gezet en toen stopte ze, ze vertaalde met haar vertaal app dat ik een nummer kon bellen, want ze spreken daar Engels, dus ik belde het nummer met haar telefoon (want ik kon niet meer bellen met de mijne) het was nogal rumoerig op straat, maar die mevrouw aan de andere kant van de lijn zei in ieder geval dat ik mijn paspoort nodig had en dat ik daarmee naar de internet/telefonie winkel moest gaan. Ik had mijn paspoort op dat moment niet, want die lag bij het immigratiebureau, maar ik had wel een kopie. Misschien kon het daar ook mee. Ik haalde mijn kopie op en we gingen lopend op weg.
Blijkbaar wilde mijn huisbazin een gezellig gesprekje met mij voeren, dus vroeg ze of ik ook in een elektrische auto kon rijden. Ik had geen idee waarom ze me die vraag stelde. Maar ik antwoordde heel serieus dat ik dacht dat ik dat wel kon, maar dat ik mijn internationale rijbewijs niet had meegnomen. Ze vertaalde dat je hier geen rijbewijs nodig hebt. Vervolgens vertaalde ze dat het al 18:00 was geweest en dat hij er niet meer was (wie is hij?). Ze vertaalde dat de internet winkel al dicht was (Ja, haha, alle winkels zijn hier tot 22:00-23:00 open en nu zou zeker deze winkel toevallig om 18:00 dicht zijn). Ik geloofde er niets van.
We liepen toch verder, dan kon ze me in ieder geval de winkel laten zien. Ze had verteld dat het dichtbij was, maar ik vroeg toch maar een keer voor de zekerheid waar het was. Rechtdoor en dan rechtdoor. Dat leek best veel op de uitleg die ze me eerder had gegeven over de bouwmarkt “Links en links.”Misschien zei ze die tweede “links” erbij om duidelijk aan te geven dat ik naar links moest en niet naar rechts, maar links en links komt bij mij over alsof ik twee keer naar links moet gaan. Al was het me nog steeds niet duidelijk of het dan links vanuit mijn deur is of links vanaf het gebouw en neem je dan de eerste weg naar links of een tweede of derde?
Bij rechtdoor en dan rechtdoor begon ik voor het eerst te twijfelen aan de vertaal app en aan mijn huisbazin. Ze vertelde me ook nog dat het 2000 yuan per jaar zou kosten, dat leek me erg veel, want de andere leraren betalen maar 1200 yuan voor een jaar voor Wi-Fi.
Aangekomen bij de winkel bleek deze gewoon open te zijn. Mijn huisbazin leek daadwerkelijk meer verrast te zijn dan ik, terwijl ik het inmiddels heel normaal vind dat de winkels tot 22:00 uur open zijn. Ze ging praten met iemand in de winkel en vroeg toen met haar app of ik ook Spaans sprak. Nu wist ik het zeker; die vertaal apps, die deugen niet. Moest ik hier nu serieus een antwoord op gaan geven. In het verleden heb ik wel Spaans op school gehad, maar ik kom met mijn Spaans nu niet veel verder dan met mijn Chinees, dus ik zei “nee, ik spreek geen Spaans.” De vertaal app had echter niet gefaald. Er werkte daar een Spaans sprekende Chinees, maar ik was zo verbaasd dat ik niet eens het zinnetje ‘Hola, que tal?’ kon bedenken op dat moment.
Er werd wat op een papier geschreven met prijzen erbij, maar omdat ik mijn paspoort niet had, kwamen we niet verder. Ik heb het papier meegenomen en op school laten vertalen. Wat bleek, ze wilden mij Wi-Fi geven en ook 3 nieuwe simkaarten voor 1980 yuan.
Twee weken later, ging ik zelf op pad, met al mijn vragen vertaald naar het Chinees en Spaans, uitgeprint op een A4tje. Ik dacht dat ga ik zelf wel even regelen. De beveiliger pakte mijn papiertje aan en haalde er een Engels sprekende medewerkster bij, die zei dat ik een nummer kon bellen, want daar spreken ze ook Engels en dat ze dan iemand langs zouden sturen om het te installeren. Ik probeerde nog te vragen of het echt niet in de winkel kon, ik had immers mijn paspoort bij me. Nee, dat kon echt niet, dat kon alleen als ik er ook een SIM kaart bij wilde hebben.
Maar ik kon al weken niet meer bellen met mijn telefoon. Ik had geen idee wat er aan de hand was. Ik dacht, laat ik dan eerst het probleem met het bellen oplossen en als dat gefikst is, dan kan ik dat telefoonnummer bellen. Dus ik op weg naar een winkel, waar ze me eerder ook al geholpen hadden met mijn telefoon. Ik liet zien wat er gebeurde als ik een telefoonnummer wil bellen. De jongen begreep niet wat er aan de hand was en vertaalde met zijn app; “Wat wil je?” Ik vertaalde met mijn app “ik heb een probleem met mijn telefoon, kun je me helpen?” Ik heb vervolgens de taal instellingen aangepast naar het Chinees, dan kon hij in ieder geval zien wat er in het scherm stond, als ik iemand wilde bellen. Hij wist het ook niet. De simkaart werd overgezet van de ene telefoon naar de andere en de andere telefoon leek wel te kunnen bellen, dus het probleem zat in mijn telefoon. Na ongeveer 3 kwartier, had hij het probleem gevonden. Ik had zelf iets veranderd in mijn instellingen (dit was weken terug gebeurd in een gefrustreerde bui, toen ik een keer geen netwerk had). Hij zette alle instellingen weer goed en vroeg of hij me kon toevoegen op WeChat (weer een nieuwe vriend in een telefonie zaak).
Daarna ging ik uit eten, ik had geen zin om te koken. Ik belde ’s avonds met het nummer en die mevrouw zei dat ik naar de telefoniewinkel moest gaan, want daar konden ze dan mijn paspoort checken. (maar ik ben net bij die winkel geweest en ze zeiden dat ik moest bellen). Nee, ik moest toch echt weer terug naar de winkel.
Op dinsdag ging ik weer terug naar de winkel en ik dacht nog dat ik dan vanuit de winkel wel even zou bellen met het nummer en dat die twee vrouwen dan onderling maar even moesten uitvechten, waar ik mijn internet kon krijgen. De Engels sprekende vrouw werd erbij gehaald en ze hielp me meteen. Het bleek toch weer 1980 yuan te kosten en ik belde W van de organisatie om voor mij te vragen, waarom het zo duur was. W zei ook dat het veel te duur was. Ik gaf de telefoon aan de mevrouw en toen ik later W weer aan de lijn had, bleek het zo duur te zijn in deze regio waar ik woon. Daar kon ik niets meer tegenin brengen. Dan maar geen China Telecom, dan moest ik maar op zoek gaan naar China Mobile, een andere internet provider. Ik ging op weg naar een telefoniewinkel waar op de gevel China Mobile stond. In de eerste winkel konden ze me niet helpen en ze wezen naar de overkant. De tweede winkel zei dat ik nog een eindje verder moest lopen. In de derde winkel met China Mobile op de gevel, stuurden ze me naar boven en daar aangekomen hadden ze routers te koop. Misschien heb ik ook wel een router nodig, maar ik wilde toch eerst weten waar ik Wi-Fi kon bestellen, dan kwam die router later wel. Ik weer naar beneden en nog een keer geprobeerd, maar ze konden me toch echt niet helpen. Toen gaf ik het op (voor die dag).
Thuis aangekomen had mijn nieuwe vriend uit de telefoniewinkel een berichtje gestuurd om te vragen hoe het met me ging. Ik zei dat het wel goed ging, maar dat ik WiFi wilde hebben, maar dat het niet lukte. Hij had een vriend die WiFi heette en die bij China Mobile werkte en hij wilde mij wel helpen. Ik zei dat ik dan donderdag of vrijdag wel zou langskomen.
Op vrijdag ging ik terug. We moesten nog even wachten op zijn collega die op de winkel moest passen en de vertaal app werd er weer bij gepakt. “Ik houd van buitenlandse informatie.” (euh, ik begrijp het niet) “Ik houd van buitenlandse informatie.” (nee, ik begrijp het nog steeds niet). Ik houd van buitenlands nieuws. (Oké, wat leuk voor je) .
Onderweg naar zijn vriend die in een telefoniewinkel werkt, kwamen we Chocolate tegen, die voor zijn winkel op straat stond. Ik zei tegen Chocolate dat ik binnenkort langs zou komen voor een nieuwe telefoon (mijn Chinese telefoon werkt gewoon niet optimaal, ik moest dat ding meerdere keren per dag optimizen en schoonmaken en hij was erg traag). Chocolate en die andere jongen (Wangkai) kenden elkaar, ze waren namelijk broers, neven en vrienden van elkaar. We liepen verder en we kwamen in de buurt van de derde winkel waar ik op dinsdag was weggestuurd. Ik dacht ‘Oh, nee, als we daar maar niet naar binnen lopen,’ maar dat deden we dus wel. Ik zei dat ik daar dinsdag ook was geweest, maar dat ze me toen niet konden helpen, waarom vandaag dan wel? Maar niemand verstond mij, dus ik vertaalde het op mijn telefoon.
Wangkai zei “geef me je adres.” Ik zei “even geduld, ik wil eerst weten hoeveel het kost.” Een mevrouw liet me prijzen zien op haar telefoon, ik vroeg of dat per maand of per jaar was. Wangkai zei dat het gratis was. Ik vroeg of ze mijn paspoort ook wilden zien, Wangkai zei “geef me je adres, ze hoeven je paspoort niet te zien, kijk je hebt een Chinees nummer, dus het is gratis”. Ik geloofde er helemaal niets meer van. Ik vroeg of ik dat zwart of wit kon krijgen. ”Als ik meer dan 58 yuan per maand betaal voor mijn mobiele telefoon, dan was het internet gratis zei hij. Maar wat heeft mijn telefoon ermee te maken. Ik wil WiFi in mijn appartement. Ik wil niet dat mijn telefoon er iets mee te maken heeft. Dat is een andere provider, ik wil internet in mijn appartement van China Mobile. Het kan toch niet zo zijn dat de ene aanbieder mijn paspoort wil zien en 1980 yuan vraagt en de andere provider mijn paspoort niet hoeft te zien en dat het internet gratis is. Ik zei “ik geef het op, ik ga weg.”
Op de terugweg kwam ik langs Chocolate en ik zei dat ik direct een nieuwe telefoon wilde kopen. “Welke wilde ik?” “Dezelfde als mijn vriendin.” Hij stuurde iemand op pad naar een andere winkel om een telefoon te halen en de telefoon werd op tafel gelegd tussen ons in en hij vroeg me welke kleur ik wilde. Ah, ik mocht kiezen, tussen zwart, zilver en goud. Ik koos zwart, maar zwart bleek niet echt zwart te zijn, maar grijs (of zilver). “Grijs is ook goed” zei ik, maar die hadden ze ook niet. De enige telefoon die ze hadden was de gouden telefoon die al op het tafeltje lag. “Nou, doe die dan maar.” (waarom laten ze mij kiezen, als er niets te kiezen valt).
Chocolate vertaalde met zijn app en ik las ‘de volgende keer gaan we samen spelen’. Ik vroeg wat hij met ‘spelen’ bedoelde. Toen vertaalde hij dat we de volgende keer samen iets gaan drinken. Ja dat klopt, dat hadden we de vorige keer al afgesproken. We zouden wat gaan drinken, omdat hij ons zo goed geholpen had.
Toen moest die telefoon nog weer geïnstalleerd worden. Ik kende de procedure (heb ik gezien toen Heleen haar nieuwe telefoon kreeg), eerst een Apple ID aanmaken, dan wordt een verificatie code naar mijn email gestuurd en dan kunnen we WeChat downloaden. De rest van de apps zou ik dan thuis wel gaan doen. Chocolate had op de computer de Apple pagina er al bij gepakt en wilde mijn naam intypen, maar hij zei dat ik mijn Chinese naam moest intypen. Maar dat wilde ik niet, ik wilde mijn ID gewoon op mijn eigen naam zetten. Hij begon wat te typen en er stond Man Gong (voor en achternaam). Volgens hem kon het niet anders. Ik pakte het toetsenbord af en ik dacht als je Man Gong in kunt typen, dan kun je ook Margon Brink typen, want het stond er niet in Chinese karakters. Hij: “You’re so clever”, Ik: “Yes, I know.” Toen wilde hij de verificatiecode naar zijn eigen email adres sturen. Ik pakte het toetsenbord weer af en typte mijn eigen email adres in. Vervolgens moest er een nieuw wachtwoord aangemaakt worden. Hij drukte op Caps Lock, want volgens hem moest er een hoofdletter in. “Jahaa, dat weet ik.” Ik drukte Caps Lock uit, hij drukte het weer in, ik pakte het toetsenbord weer af, drukte het weer uit, duwde hem aan de kant en typte mijn gebruikelijke wachtwoord in. (You’re so clever. Yes I know)
Toen waren er nog een aantal geheime vragen, maar die waren in het Chinees geschreven, hij vertaalde: Waar ben je voor het eerst geweest en wat is je favoriete? Dat kon ik wel beantwoorden, het maakt toch niet uit wat het antwoord is, als het de volgende keer maar hetzelfde antwoord is. Hij wilde een foto maken van de antwoorden, ik zei no, no, no, no, no. Ik had geen idee welke telefoon hij op dat moment in zijn hand had. Ik heb de antwoorden op mijn hand geschreven. Ik startte Outlook op, logde in, zag de verificatiecode en typte die op de andere pagina weer in. (You’re so clever. Yes, I know.) (Overigens spreekt hij de zinnen, You’re so tall, you’re so clever en you’re so beautiful gewoon uit zonder een vertaal app te gebruiken.)
Daarna was hij van alles aan het intoetsen op de nieuwe telefoon, maar ik vond dat het te lang stil bleef en pakte de telefoon af om te kijken wat hij aan het doen was. Hij was een adres aan het intypen. Volgens hem maakte het niet uit wat je intypte, dat had hij de vorige keer ook al gezegd, maar dit kon ikzelf toch ook wel. Heleen moest de vorige keer haar adres ook zelf intypen. Het rare was, dat het land al was ingevuld en daar stond Nederland. Ik kon dat niet wijzigen, daardoor pakte de telefoon mijn Chinese postcode niet, maar alles met vier cijfers en twee letters pakte hij wel.
Toen was eindelijk alles geregeld. Ik schudde Chocolate de hand en liep met een glimlach terug naar huis. Ik was blij met mijn nieuwe aankoop, maar moest vooral lachen om de gehele interactie in die winkel. De vragen die worden gesteld (Wil je met me spelen? Wat is je favoriete?) en dat ik alles in eigen hand wil houden en zo eigenwijs ben, dat ik het allemaal zelf wel weet met die Apple ID (op die Chinese vragen na dan). Hij denkt vanuit zijn perspectief en ik vanuit het mijne. Als er een hoofdletter in het wachtwoord moet zitten, dan drukt hij op Caps Lock, maar niet ieder wachtwoord begint met een hoofdletter en je hebt altijd nog de shift knop.
De frustraties over een te langzame telefoon waren voorbij, nu het internet nog. Ik zag het niet zitten om nog een keer naar een telefoonwinkel te gaan en vroeg aan de mevrouw van de verhuurorganisatie of zij dan misschien kon helpen. Zij stelde een app groep samen met zichzelf, mijn huisbazin en mij en ik heb op mijn beurt W uitgenodigd in de groep. Ik had toch iemand nodig, die er iets meer verstand van heeft. Er werd van alles over en weer geappt in het Chinees. Gelukkig kon ik dat met één druk op de knop vertalen.
Het kwam erop neer dat ik ook internet van ´The Great Wall´ kon krijgen, dat is de goedkoopste. Of ik dan overmorgen (woensdag) of in het weekend WiFi wilde installeren? Nou, doe dan maar woensdag, was mijn antwoord. Er werd een afspraak gemaakt voor dinsdag voor 17:30, maar er kwam niemand opdagen. Er werd nieuwe afspraak gemaakt voor woensdag 18:00. Omdat ik die middag vrij was, maar me niet zo lekker voelde, was ik even in bed gaan liggen. Om 17:00 werd er op de deur geklopt. Snel kleren aan doen, deur open doen, bank aan de kant schuiven. De man legde zijn hand op de muur waar een kabel uitkomt en liep zonder iets te zeggen de deur uit. Ik dacht hij gaat vast iets ophalen uit zijn busje. Om 17:15 begon mijn telefoon aan alle kanten te rinkelen en te trillen, ze zouden om 17:30 komen en ik moest snel naar huis gaan. (maar ik ben al thuis en er is een mannetje in de buurt). Mijn huisbazin zou ook komen na 18:00. Echter die man was spoorloos verdwenen, na een half uur heb ik de deur maar dichtgedaan, want die stond nog open. Ik zou haar appen als er weer iemand zou verschijnen. Om 18:30 kwamen er twee mannen aan de deur. Ik appte direct mijn huisbazin, die met haar twee kinderen en schoonmoeder langskwam. Schoonmoeder dook gelijk even de keuken en de badkamer in, om te kijken wat ik ervan had (schoon)gemaakt.
En toen om 20:00 had ik dan toch eindelijk internet via een kabel, Joepie. Echter nog geen WiFi, ze zouden de router op donderdag komen brengen. Helaas kwam er niemand opdagen op donderdag en toen heb ik in overleg met mijn huisbazin ´s avonds zelf maar een router gekocht. Ze vroeg, `Can you fake it yourself`. Yes, of course I can fix/make it myself`.
Al lukte het me niet helemaal alleen. Het lukte me wel om een eigen gebruikersnaam te bedenken en een wachtwoord aan te maken. Mijn telefoons en laptop maakten wel contact met de router, maar de router had geen contact met het internet. Op zondag zat ik weer wat te klungelen en toen bood iemand op WeChat aan om te helpen. Ik stuurde wat foto´s van mijn scherm toe en hij schreef terug wat ik waar moest invullen en toen ineens was het toch nog gelukt.
Oja en over die vertaal apps. Het blijft gewoon lastig om een computer iets te laten vertalen, kijk maar naar Google translate, dat gaat ook niet altijd goed met Engels, Frans en Duits. In het Chinees hebben ze maar één woord voor hij, zij en het. Dat wordt altijd vertaald naar ´hij´. Fiets, scooter en auto worden allemaal vertaald naar auto en van sommige andere vertalingen begrijp ik helemaal niets van.
-
17 November 2017 - 09:04
Carla:
Hoi Margon
Pff wat een geduld heb jij zeg. Maar je hebt het voor elkaar. Vind het echt knap van jou hoe je het allemaal doet. Kijk uit naar je volgende verhaal. Ik ben trouwens ook verhuisd naar Wilp.
Groetjes Carla -
17 November 2017 - 09:26
Margon:
Ja, geduld heb je hier zeker wel nodig en dat ik de taal nog niet spreek blijft ook lastig.
Gefeliciteerd met jullie nieuwe woning.
groetjes Margon -
18 November 2017 - 09:13
Marijke:
Wat een ellende! Maar kon het niet laten om even heel erg te lachen!
Raar volk als je de taal niet begrijpt;)
Veel plezier met je WiFi! -
19 November 2017 - 03:33
Margon:
Daar is deze blog ook voor bedoeld, om te lachen. Ik kan er achteraf ook altijd om lachen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley