Mount Wutong
Door: Margon
Blijf op de hoogte en volg Margon
10 November 2017 | China, Shenzhen
Wandelschoenen, zonnebril, brood, chips, appel, water, rugzak, droge sokken en een grote dosis enthousiasme om de hoogste berg van Shenzhen te gaan beklimmen. Mount Wutong (Wutong Shan) is de hoogste berg van Shenzhen. De hoogste punt van de berg is 943,7 meter. De berg is de bron van de Shenzhen He, een rivier die de natuurlijke grens vormt tussen Shenzhen en Hongkong. (bron Wikipedia).
We zouden die dag met een grote groep de bergwandeling gaan maken. Ik vond dat wel fijn, want anderen hadden al uitgezocht hoe we moesten reizen, dan hoefde ik daarvoor geen moeite te doen. De volgende keer zou het dan weer makkelijker zijn om er te komen, want de reis ernaar toe zal ik wel onthouden. Ik had wel aangegeven dat ik vroeg wilde vertrekken, want de wandeling omhoog zou zo’n 3 á 4 uur kunnen zijn (stond op internet) en de weg terug zou ongeveer dezelfde tijd in beslag nemen. We hadden afgesproken op een metro station. Er is er dan altijd wel weer eentje die ’s ochtends niet uit bed kan komen en te laat komt en iemand anders had iets verkeerd gegeten en was aan de diaree en moest heel nodig naar de wc. Hij zei dat wij wel vast mochten gaan.
Na een metro ritje, moesten we overstappen in een bus. Die bus zat propvol, we hebben ons er nog net bij kunnen proppen. Maar halverwege de route naar de berg stond de bus stil in een file, met heel veel andere auto’s en bussen. We gingen alleen nog maar stapvoets vooruit. Op die manier zouden we er nog wel 2 uur overdoen. We waren al gewaarschuwd voor een file, omdat er een smalle brug op de route ligt. Toen iemand begon te schreeuwen dat de buschauffeur de deuren moest opendoen, zijn wij ook uitgestapt. Lopen ging sneller dan wachten in een overvolle warme bus. Samen met ons, stapten nog meer mensen uit en we maakten direct alweer nieuwe vrienden. Dat gaat hier zo snel elke keer.
Onze nieuwe Chinese vrienden vertelden ons dat het een speciale dag was voor het beklimmen van bergen. Echt waar? Hadden we nou echt toevallig een dag uitgekozen waarop iedereen Mount Wutong ging beklimmen, daarom was het zo druk (of zou het altijd zo druk zijn). Ik heb het later even opgezocht, maar het klopte echt. Op zaterdag 28 oktober 2017 was het volgens de Chinese maankalender de 9de dag van de 9de maand en op die dag wordt het Chongyang festival gevierd. Tradities in de Chinese cultuur die op deze dag gebeuren zijn de voorouders vereren, vliegeren, bergwandeling maken, ouderen eren en chongyang cake eten. (bron Wikipedia).
We liepen verder langs de file, de smalle brug over en onze nieuwe vriend Jack zou ons naar de voet van de berg brengen. Jack veranderde plotseling in een soort gids en ik vond hem een beetje irritant worden. Hij wees ons een stroompje aan en vertelde dat dit de mooiste rivier van Shenzhen was (maar geloof mij, in Nederland hebben we mooiere rivieren). We kwamen langs een kleine versie van de Golden Gate Bridge en natuurlijk moesten er ook even foto’s gemaakt worden. Maar Jack ging niet weg na de voet van de berg, hij liep gezellig met ons mee. Hij begon visitekaartjes uit te delen en rende van de ene buitenlander naar de andere. Matthijs vroeg aan Jack of hij alsjeblieft weg wilde gaan. Hij verdween eerst wel, maar toen wij later even pauzeerden, kwam hij toch weer langs gelopen, maar liet ons nu wel met rust.
Het eerste gedeelte van de berg was redelijk makkelijk. We konden op een goed geasfalteerde weg naar boven lopen en omdat het haarspeld bochten waren, was de weg niet heel erg steil. Tijdens onze wandeling naar boven, liepen er ook al heel veel mensen weer naar beneden. Die waren blijkbaar al op de top geweest.
Mount Wutong heeft twee toppen, een kleine en een grote. Wij gingen voor de hoogste top. Aan het einde van de weg was een plateau/plein en vanaf daar moesten we met de trappen verder omhoog. Voor sommigen was het al genoeg geweest, die zagen het niet zitten om nog verder te gaan en zijn op het plateau in de schaduw gaan zitten. Ik wilde wel een poging wagen, maar was wel van plan om het in mijn eigen tempo te gaan doen. Na een paar treden raakte ik al buiten adem, ik weet niet of het aan de ijle lucht lag of aan de warmte (want er stond geen enkel briesje), ik heb regelmatig kleine pauzes genomen. Verder naar boven werden de treden steeds smaller, daar kon ik niet meer mensen passeren en daardoor ook niet sneller lopen. Dat langzame tempo was eigenlijk wel veel beter, toen raakte ik niet meer buiten adem. Het was ontzettend druk op de top en eigenlijk overal. Ook op de terugweg naar het plateau op de trappen, was het druk.
Ik was op de heenreis al 3 keer wezen kijken bij de toiletten, maar er stond elke keer zo’n lange rij voor de damestoiletten, dat ik niet van plan was om die rij te gaan staan. Nu ik weer op het plateau stond, wilde ik toch wel weer water drinken, maar ik moest toch echt eerst naar de wc. Angie moest ook al heel lang naar de wc en ik stelde voor om naar de mannentoiletten te gaan. Eerst even om het hoekje kijken of ze wel deuren in de toiletten hadden. Die hadden ze gelukkig wel. We liepen de mannentoiletten in, maar die Chinese mannen begonnen gelijk te zwaaien, alsof ze dachten dat die buitenlandse vrouwen de verkeerde wc waren in gelopen, maar dit was wel echt onze bedoeling. Dat was een opluchting, daarna kon ik weer nieuwe flesjes water halen.
De weg terug omlaag is misschien niet zo goed voor de knieën, maar het liep wel makkelijker. Het ging ook een stuk sneller, volgens mij hebben we er 2 uur over gedaan. Aangekomen aan de voet van de berg, moest er besloten worden hoe we terug zouden gaan. De file stond nu natuurlijk aan de andere kant van de brug, dus een bus of taxi nemen zou geen zin hebben. De meeste huurfietsen waren al weg en ook niet iedereen had een fietsen app (ik inmiddels trouwens wel), dus we waren genoodzaakt om te gaan lopen. Net voor de brug hebben enkelen van ons toch een fiets kunnen vinden. Het werd toch een beetje ieder voor zich. Iedereen moest maar kijken hoe ze terug zouden komen bij het metrostation. Ik ben met drie anderen naar de dichtstbijzijnde bushalte gefietst en daar hebben we de bus gepakt. Sommige gingen rennend terug en een enkeling heeft volgens mij een taxi genomen.
Tijdens het diner kakte sommigen een beetje in. Het was een erg lange dag geweest. We waren om 12:00 aan de voet van de berg begonnen (we hadden toen al een uur gelopen vanaf de bus). Volgens mij, was ik tussen 15:30 en 16:00 op de top. We waren om 18:00 weer beneden en zaten pas na 20:00 aan het diner. De volgende dag viel de spierpijn in mijn kuiten best mee, die spierpijn kwam pas op maandag.
We zouden die dag met een grote groep de bergwandeling gaan maken. Ik vond dat wel fijn, want anderen hadden al uitgezocht hoe we moesten reizen, dan hoefde ik daarvoor geen moeite te doen. De volgende keer zou het dan weer makkelijker zijn om er te komen, want de reis ernaar toe zal ik wel onthouden. Ik had wel aangegeven dat ik vroeg wilde vertrekken, want de wandeling omhoog zou zo’n 3 á 4 uur kunnen zijn (stond op internet) en de weg terug zou ongeveer dezelfde tijd in beslag nemen. We hadden afgesproken op een metro station. Er is er dan altijd wel weer eentje die ’s ochtends niet uit bed kan komen en te laat komt en iemand anders had iets verkeerd gegeten en was aan de diaree en moest heel nodig naar de wc. Hij zei dat wij wel vast mochten gaan.
Na een metro ritje, moesten we overstappen in een bus. Die bus zat propvol, we hebben ons er nog net bij kunnen proppen. Maar halverwege de route naar de berg stond de bus stil in een file, met heel veel andere auto’s en bussen. We gingen alleen nog maar stapvoets vooruit. Op die manier zouden we er nog wel 2 uur overdoen. We waren al gewaarschuwd voor een file, omdat er een smalle brug op de route ligt. Toen iemand begon te schreeuwen dat de buschauffeur de deuren moest opendoen, zijn wij ook uitgestapt. Lopen ging sneller dan wachten in een overvolle warme bus. Samen met ons, stapten nog meer mensen uit en we maakten direct alweer nieuwe vrienden. Dat gaat hier zo snel elke keer.
Onze nieuwe Chinese vrienden vertelden ons dat het een speciale dag was voor het beklimmen van bergen. Echt waar? Hadden we nou echt toevallig een dag uitgekozen waarop iedereen Mount Wutong ging beklimmen, daarom was het zo druk (of zou het altijd zo druk zijn). Ik heb het later even opgezocht, maar het klopte echt. Op zaterdag 28 oktober 2017 was het volgens de Chinese maankalender de 9de dag van de 9de maand en op die dag wordt het Chongyang festival gevierd. Tradities in de Chinese cultuur die op deze dag gebeuren zijn de voorouders vereren, vliegeren, bergwandeling maken, ouderen eren en chongyang cake eten. (bron Wikipedia).
We liepen verder langs de file, de smalle brug over en onze nieuwe vriend Jack zou ons naar de voet van de berg brengen. Jack veranderde plotseling in een soort gids en ik vond hem een beetje irritant worden. Hij wees ons een stroompje aan en vertelde dat dit de mooiste rivier van Shenzhen was (maar geloof mij, in Nederland hebben we mooiere rivieren). We kwamen langs een kleine versie van de Golden Gate Bridge en natuurlijk moesten er ook even foto’s gemaakt worden. Maar Jack ging niet weg na de voet van de berg, hij liep gezellig met ons mee. Hij begon visitekaartjes uit te delen en rende van de ene buitenlander naar de andere. Matthijs vroeg aan Jack of hij alsjeblieft weg wilde gaan. Hij verdween eerst wel, maar toen wij later even pauzeerden, kwam hij toch weer langs gelopen, maar liet ons nu wel met rust.
Het eerste gedeelte van de berg was redelijk makkelijk. We konden op een goed geasfalteerde weg naar boven lopen en omdat het haarspeld bochten waren, was de weg niet heel erg steil. Tijdens onze wandeling naar boven, liepen er ook al heel veel mensen weer naar beneden. Die waren blijkbaar al op de top geweest.
Mount Wutong heeft twee toppen, een kleine en een grote. Wij gingen voor de hoogste top. Aan het einde van de weg was een plateau/plein en vanaf daar moesten we met de trappen verder omhoog. Voor sommigen was het al genoeg geweest, die zagen het niet zitten om nog verder te gaan en zijn op het plateau in de schaduw gaan zitten. Ik wilde wel een poging wagen, maar was wel van plan om het in mijn eigen tempo te gaan doen. Na een paar treden raakte ik al buiten adem, ik weet niet of het aan de ijle lucht lag of aan de warmte (want er stond geen enkel briesje), ik heb regelmatig kleine pauzes genomen. Verder naar boven werden de treden steeds smaller, daar kon ik niet meer mensen passeren en daardoor ook niet sneller lopen. Dat langzame tempo was eigenlijk wel veel beter, toen raakte ik niet meer buiten adem. Het was ontzettend druk op de top en eigenlijk overal. Ook op de terugweg naar het plateau op de trappen, was het druk.
Ik was op de heenreis al 3 keer wezen kijken bij de toiletten, maar er stond elke keer zo’n lange rij voor de damestoiletten, dat ik niet van plan was om die rij te gaan staan. Nu ik weer op het plateau stond, wilde ik toch wel weer water drinken, maar ik moest toch echt eerst naar de wc. Angie moest ook al heel lang naar de wc en ik stelde voor om naar de mannentoiletten te gaan. Eerst even om het hoekje kijken of ze wel deuren in de toiletten hadden. Die hadden ze gelukkig wel. We liepen de mannentoiletten in, maar die Chinese mannen begonnen gelijk te zwaaien, alsof ze dachten dat die buitenlandse vrouwen de verkeerde wc waren in gelopen, maar dit was wel echt onze bedoeling. Dat was een opluchting, daarna kon ik weer nieuwe flesjes water halen.
De weg terug omlaag is misschien niet zo goed voor de knieën, maar het liep wel makkelijker. Het ging ook een stuk sneller, volgens mij hebben we er 2 uur over gedaan. Aangekomen aan de voet van de berg, moest er besloten worden hoe we terug zouden gaan. De file stond nu natuurlijk aan de andere kant van de brug, dus een bus of taxi nemen zou geen zin hebben. De meeste huurfietsen waren al weg en ook niet iedereen had een fietsen app (ik inmiddels trouwens wel), dus we waren genoodzaakt om te gaan lopen. Net voor de brug hebben enkelen van ons toch een fiets kunnen vinden. Het werd toch een beetje ieder voor zich. Iedereen moest maar kijken hoe ze terug zouden komen bij het metrostation. Ik ben met drie anderen naar de dichtstbijzijnde bushalte gefietst en daar hebben we de bus gepakt. Sommige gingen rennend terug en een enkeling heeft volgens mij een taxi genomen.
Tijdens het diner kakte sommigen een beetje in. Het was een erg lange dag geweest. We waren om 12:00 aan de voet van de berg begonnen (we hadden toen al een uur gelopen vanaf de bus). Volgens mij, was ik tussen 15:30 en 16:00 op de top. We waren om 18:00 weer beneden en zaten pas na 20:00 aan het diner. De volgende dag viel de spierpijn in mijn kuiten best mee, die spierpijn kwam pas op maandag.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
