Mooncake Workshop

Ik ben nu precies een week in Shenzhen, maar het lijkt al veel langer. De dagen lopen in elkaar over. Ik liep tot aan vandaag achter met mijn dagboek en het overzetten van foto’s op mijn laptop. Die achterstand heb ik vandaag kunnen inhalen. Ik heb ook weer wat kleding gewassen en mijn kamer een beetje opgeruimd vanochtend, een lekkere luie zondag dus.

Ik heb nog geen school toegewezen gekregen. Maandag ga ik weer naar het kantoor om een werk certificaat te tekenen (geen idee wat dat is). Ik heb wel een hele leuke week gehad met de andere leraren. Maar langzaamaan begint het hotel nu leeg te stromen, omdat de anderen inmiddels wel een school toegewezen hebben gekregen (eindelijk na 4 weken) en dus moeten ze verhuizen naar een ander hotel of direct naar een appartement, zodat ze ’s ochtends op tijd op school kunnen zijn.
Ik zit nu in Lixiang Park, dit verslag te schrijven met de pen en ik typ het later vandaag over op de laptop. Ik probeer nog steeds mijn weg te vinden in de stad, maar deze stad is zo groot en anders. Ik probeer met de Baidu map app en de Baidu translate app mijn weg te vinden (Baidu is de Chinese Google), maar ja, het is wel in het Chinees en dus gaat het niet altijd goed.

Zo had ik een paar dagen geleden op Google opgezocht waar ik moest zijn voor het Shenzhen museum. Ik wilde namelijk ansichtkaarten kopen en die kon ik nergens anders vinden, maar ik had gehoord dat ze in dat museum te koop waren. Google gaf een locatie aan en ik ging op pad naar het dichtstbijzijnde metro station. Daar aangekomen keek ik op de Baidu app of ik in de juiste richting liep, want dat is handig om even te checken. Via GPS verschijnt er een blauw stipje in het scherm. Dus ik op weg, maar het museum zag ik nergens. Maar ja, hoe ziet het eruit. Zou er op de gevel wel ‘Shenzhen museum’ in het Engels staan.
Toch maar eens die andere app, de translate app uitproberen. Ik had ingetypt ‘waar is het Shenzhen museum?’ Zodat het vertaald zou worden in het Chinees. Het eerste meisje dat ik het liet lezen, las het in het Engels hardop en stuurde me op weg naar de overkant, maar, dat bleek het theater te zijn. Daar heb ik het opnieuw gevraagd aan een bewaker. De eerste zei ‘ik begrijp het niet’ (Wo budong), dat zinnetje kon ik verstaan, omdat ik ook juist dat zinnetje uit mijn hoofd heb geleerd. Daarna maar een andere bewaker gevraagd, die leek het wel te begrijpen, althans dat denk ik, omdat hij in het Chinees iets begon uit te leggen. Dus ik zei op mijn beurt ook ‘Wo budong’. Dat was voor hem een reden om het nog een keer uit te leggen. (Die blonde mevrouw spreekt immers een paar woorden Chinees, misschien begrijpt ze me als ik het nog een keer uitleg). Misschien wordt het tijd voor mij om een ander zinnetje te leren,”Ik spreek geen Chinees”.

Maar werkte die app eigenlijk wel (vroeg ik me af), want waarom las dat meisje het in het Engels voor en waarom begreep die bewaker het niet? Had ik het wel vertaald naar het Chinees of had ik het vertaald naar het Japans ofzo (had ik überhaupt wel iets vertaald)?

Toen maar eens iets anders geprobeerd. Ik heb gezocht op Shenzhen Museum, misschien stond er op de website wel een adres. Of kon ik aan iemand de website laten zien. Er stond een plaatje op van een stier. Hey, die heb ik op de heenreis gezien bij een groot gebouw, dus ik vol goede moed weer terug in de richting van de metro. Maar de toegang tot dat gebouw werd me geweigerd. Maar die stier was wel precies hetzelfde als op de website. Toen nog maar eens aan twee dames laten zien. Ik moest de eerste weg naar links volgens hen. Eerst maar even afkoelen met een nieuwe fles water en een ijsje en voor de zekerheid ook maar eens een keer de pagina laten zien aan de verkoopster. Deze oudere mevrouw begon ook enthousiast te praten en schreef van alles op. Ik heb gevraagd of ik het papiertje mee mocht nemen. Maar buiten in de schaduw vroeg ik me af hoe lang ik de rest van de middag nog op zoek wilde gaan naar ansichtkaarten. Ter plekke besloot ik de zoektocht die middag te staken en met de metro ergens anders naar toe te reizen en daar verder te kijken. En dan ‘s avonds in de koele luchtstroom van de airco nog maar eens die app te bekijken.

Ik heb die middag eerst even een kijkje genomen bij metro station ‘Shopping Park. Daar waren veel eettentjes en een modern winkelcentrum. Daarna ben ik verder gereisd naar ‘Window of the world’. Dit is een pretpark, een soort Madurodam, maar dan van de gehele wereld. Dat bezoek maakte de teleurstelling van eerder die dag wel weer goed. In Oceanië stonden twee halfnaakte mannen een Maori dans uit te voeren (het waren overigens geen Maori’s). In het Afrika deel waren er Afrikaanse muzikanten aan het trommelen. Alleen de bruin geverfde / bruin verbrande Chinees die de voorstelling aankondigde, paste niet in het plaatje, maar ik kon wel lachen om het park, al was het een beetje kitsch. Ik flaneerde langs de kleine zeemeermin in Kopenhagen, die uitkeek over de wateren van Venetië. Langs Hollandse windmolens, de Zaanse schans en bij een kraampje boden ze me aan een miniatuur Eiffeltoren aan te schaffen. Je kon er ook kameel rijden langs de piramides van Egypte en nog veel meer. Inmiddels was het 17:00 en tijd om naar huis te gaan. Om te douchen, af te koelen en om daarna uit eten te gaan met de anderen.

In het hotel verblijf ik in ‘de kast’, zoals de anderen de hotelkamers zonder raam noemen. De hotelkamers worden betaald door de organisatie, dan krijgen we natuurlijk wel de goedkoopste. Een enkeling heeft er voor gekozen om toch een kamer te nemen met een raam. Ze moeten dan wel zelf voor dat raam bijbetalen. Ik ga dat niet doen. Ik ben bang dat ik dan niet kan slapen van de geluiden van de straat. Ik heb namelijk nog steeds moeite met de blazende airco. Eén van de jongens die gisteren is verhuisd naar een ander hotel (dichter bij zijn school) heeft specifiek aan de organisatie gevraagd of hij in het nieuwe hotel wel een kamer kon krijgen met een raam. Die heeft hij gekregen. Echter, op een meter afstand voor het raam, staat een muur van een ander gebouw. Hij vroeg om een raam, niet om een uitzicht. :)

Voor degene die wil weten waar ik nu precies zit. Ik zit in Hi Inn, Fanshen Road, vlakbij Fanshen metro station in Bao’an district.

Ik merk in de gesprekken met de anderen dat het allemaal erg moeizaam gaat met het communiceren met de organisatie over een school en een appartement. Ik begreep ook dat de organisatie in Shenzhen nieuw is. Het is het eerste jaar dat ze via deze organisatie in Shenzhen leraren werven. Er zijn wel andere organisaties in Shenzhen, maar het hoofdkantoor van mijn organisatie zit in Hangzhou. De drie Nederlanders die hebben gesolliciteerd naar de functie sportdocent, worden nu geacht Engelse les te geven (oral English).

Toen ik afgelopen vrijdag mezelf heb voorgesteld aan mijn contactpersoon, kreeg ik iets heel verrassends te horen.
Wie was ik eigenlijk?
“Ik ben Margon en in Nederland heb ik gesolliciteerd naar de functie leraar kunst, maar ik kan ook natuurwetenschappen en Engels geven”
(ik dacht, laat ik maar direct alles even noemen)
Natuurwetenschappen is een probleem, want die hebben we hier niet nodig in Shenzhen.
Waar kom je vandaan?
Ik kom uit Nederland.
Oh, dan gaat Engels ook een probleem worden.
(Huh?)
Maar leraar kunst kun je wel worden.

Op dit moment maak ik me niet zo druk. Ik stel me flexibel op en aangezien het er bij iedereen zo aan toe gaat, vind ik het allemaal wel prima. Desnoods geef ik gewoon alle drie.

Gisteren waren we uitgenodigd voor een mooncake workshop. Ik dacht, goh, leuk een kookworkshop, cakejes bakken. Ik had er wel zin in. Dus wij met een groepje op pad. De organisatie had een aantal taxi’s geregeld. We kwamen aan bij iets wat eerst op een dansschool leek, maar toen we boven kwamen leek het meer op een kinderdagverblijf. Of misschien was het een dansschool voor kleuters.

Een meisje kwam ons ophalen en las van een papiertje voor. Hi, I am Vivian, I would like to tell you that you are going to dance with little children. Maar we zouden toch mooncakes gaan maken of gaan we nu beide doen. Yes, both.

We vroegen nog aan iemand van de organisatie waarom ons dit niet eerder was medegedeeld, maar volgens J was het een verrassing, zij wist ook van niets, het was voor haar ook een verrassing (zei ze met een hele grote glimlach). Aha, waarom had ze haar dochter dan meegenomen.

Mijn gezicht vertrok eerst een beetje. Ik had me verheugd op het maken van deeg en dergelijke. Ik besloot al snel om maar gewoon leuk mee te doen. Het deeg (of wat het ook was) was al gemaakt. Dit waren een zelfde soort cakejes die we hebben geproefd op mijn afscheidsfeestje. Die zachte dingen die geen smaak hadden aan de buitenkant, maar wel zoet waren aan de binnenkant. Na het in elkaar zetten van de cakejes gingen we dansen, een soort stoelendans. De kinderen waren bang voor ons, allemaal vreemde mensen, ze waren nog heel klein en waren heel erg gehecht aan hun ouders. Het duurde allemaal bij elkaar maar een half uur. Overal waren fotocamera’s en iemand heeft ons gefilmd. Zo gaat het hier.

Mooncakes worden gemaakt en gegeten in september en oktober in het kader van het midherfstfestival (Chinese maanfeest). De scholen zijn om die reden ook gesloten in de eerste week van oktober. Dan heb ik alweer (of nog steeds) vakantie.

Het midherfstfestival (ook wel Chinees Maanfeest genoemd) is een Oost-Aziatisch feest dat op de vijftiende van de achtste maand van de Chinese kalender wordt gehouden. Het wordt vooral gevierd in Volksrepubliek China, Taiwan, Hongkong, Macau, Noord-Korea, Zuid-Korea, Vietnam, Japan en gebieden waar migranten oorspronkelijk uit deze gebieden kwamen. (Bron Wikipedia).

Ik ben ’s middags met een meisje uit het hotel (Angie) naar het Shenzhen Museum gegaan, zij kan al beter overweg met haar apps. Maar dat komt ook omdat ze al langer in China woont. Het Shenzhen museum was ook heel ergens anders, dan waar ik eerder was geweest. Ik was in de buurt van het oude museum geweest. Het nieuwe museum staat niet vermeld op Google.

’s Avonds hoorde ik één van de jongens zeggen dat P tegen hem had gezegd dat hij Angie en mij wel samen in een appartement wilde plaatsen (Huh?). Angie en ik hebben nog helemaal geen school toegewezen gekregen, dus we weten helemaal niet in welke wijk we terecht gaan komen en ik heb ook helemaal niet aangegeven dat ik een appartement wil delen. Want ik wil toch het liefst een appartement voor mezelf, waar ik me ‘avonds na een drukke dag kan terugtrekken. Maar laat ik me ook hier maar niet druk over maken. Ik heb immers nog geen school, er kan nog van alles gebeuren.

Inmiddels ben ik behoorlijk lek gestoken in het park. De volgende keer moet ik ook maar muggenspray meenemen, naast mijn fles water en paraplu. Ja, want tegenwoordig loop ik ook met een paraplu in de zon. Aangezien de paraplu geen functie meer heeft in een harde tropische regenbui, functioneert hij wel prima als parasol. Ik dacht dat de dames met een paraplu liepen omdat ze niet bruin wilden worden. Maar het is ook wel heel erg fijn om met je hoofd gewoon in de schaduw te lopen, want die zon is best fel. Het klimaat hier is het beste te vergelijken met de vlindertuin in Emmen.

Ik heb nu ook de juiste Baidu translate app op mijn telefoon staan. Daarmee kun je ook gesproken tekst vertalen naar het Chinees en andersom. En je kunt er ook een menukaart mee lezen. Je maakt een foto met de app. Veegt met je vinger over de tekst die je wilt vertalen en dan vertaald die dat automatisch, superhandig. Maar ik ga ook echt wel wat Chinees leren spreken en lezen, dat lijkt me toch het beste. De app is een mooie tussenoplossing.